Galery

1

- Η δήλωση του Ερντογάν στο Κεσάν ως μέρος της προεκλογικής του περιοδείας στην Θράκη ερμηνεύθηκε εσφαλμένα τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Σόφια και ξεσήκωσε υπερβολικά, να μην πω περιττά, τα πολιτικά και κοινωνικά πνεύματα στις δύο γειτονικές χώρες. Από την άλλη, η συγκεκριμένη ομιλία εντάσσεται τέλεια στην νεοοθωμανική πολιτική, που δεν έχει αναγνωριστεί επισήμως, και στην πολύ συχνά χρησιμοποιούμενη τώρα τελευταία πολιτική ρητορική. Στην ουσία η πολιτική αυτή δεν έχει στόχο να κατακτήσει εδάφη, αλλά να δημιουργήσει καινούργιες πολιτιστικές, ιστορικές, γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές σχέσεις με βάση τις παλιές πολιτιστικές γέφυρες από την εποχή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία απλωνόταν σε τρεις ηπείρους – την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Οι φιλοδοξίες αυτές έχουν προσδιοριστεί από τον υπουργό Εξωτερικών καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου – τον αρχιτέκτονα αυτής της πολιτικής – ως «κοντινές περιοχές» (τα Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή, η Κεντρική Ασία). Οι εν λόγω περιοχές εντάσσονται στην υποστηριζόμενη από αυτόν αντίληψη για το „στρατηγικό βάθος της Τουρκίας”, που στοχεύει στην αναθεώρηση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή και τον κόσμο, σύμφωνα με τα συμφέροντα της Άγκυρας. Στην παραπάνω περίπτωση ο Τούρκος πρωθυπουργός απευθυνόταν μάλλον προς την μουσουλμανική μειονότητα στις αναφερόμενες στην ομιλία του θρακικές περιοχές, με τις οποίες η Τουρκία αισθάνεται ηθικά, συναισθηματικά και ιστορικά δεμένη. Ταυτόχρονα οι περιοχές αυτές μέσω των κατοίκων τους αποτελούν την „ζωντανή γέφυρα” της Άγκυρας στο δρόμο της προς τις Βρυξέλλες. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των κατοίκων έχουν διπλή υπηκοότητα. Στην Γερμανία, για παράδειγμα, ζουν περίπου 4 εκατομμύρια Τούρκοι.

Οι Γερμανοί δεν νιώθουν να απειλούνται από το γεγονός αυτό, μάλλον ανησυχούν ότι αν η Τουρκία γίνει μέλος της ΕΕ, θα είναι το δεύτερο σε πληθυσμό κράτος μετά από την Γερμανία, και έτσι θα μπορεί να επηρεάζει τον μηχανισμό λήψης και απόρριψης αποφάσεων. Μπορούμε όμως να κοιτάξουμε τα πράγματα και από άλλη οπτική γωνία. Ο πληθυσμός της Τουρκίας που είναι 75 εκατομμύρια κάτοικοι, από τα οποία 30 εκατομμύρια είναι νέοι, δυναμικοί και μορφωμένοι πολίτες, μπορεί να είναι το «φρέσκο αίμα» για την γηράσκουσα Ευρώπη. Ταυτόχρονα ο Ερντογάν τόνισε κάτι που γύρω από την φασαρία και την άχρηστη συζήτηση „οι Τούρκοι έρχονται”, έμεινε σε δεύτερη μοίρα, ενώ είναι πολύ σημαντικό. Ο Τούρκος πρωθυπουργός επεσήμανε το γεγονός ότι η Τουρκία ανήκει από ιστορικής άποψης στην Γηραιά Ήπειρο και η επιθυμία της χώρας να γίνει μέλος της ΕΕ είναι εντελώς φυσιολογική. Σκεφτείτε πόσο αδιανόητο είναι ένα από τα παλιότερα μέλη του ΝΑΤΟ να θέλει να κατακτήσει εδάφη συμμάχων του, που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ΕΕ την ένταξη στην οποία η Τουρκία επιδιώκει εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Στη διάρκεια 60 ετών, την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, με τον δεύτερο σε μέγεθος στρατό της στο ΝΑΤΟ η Τουρκία φύλαγε τα σύνορα της Ευρώπης, το νότιο μέτωπο της Συμμαχίας από την λεγόμενη κόκκινη απειλή της Σοβιετικής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε ότι και πριν και μετά από τον Ερντογάν η Τουρκία πάντα υπεράπιζε τις ευρωατλαντικές αξίες, ενώ η ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ο δυτικός προσανατολισμός γενικά, αποτελεί μακροπρόθεσμο στρατηγικό στόχο του τουρκικού κράτους, που τέθηκε ακόμη από τον Ατατούρκ. Και ακριβώς η θρακική περιοχή της Τουρκίας από καθαρά γεωγραφικής άποψης εμπίπτει στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η προεκλογική του ομιλία είχε στόχο κυρίως να επιστρατεύσει τους ψηφοφόρους της Ανατολικής Θράκης να ψηφίσουν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και μάλιστα συνοδευόταν από πολλές υποσχέσεις, επειδή οι ντόπιοι κάτοικοι ψηφίζουν παραδοσιακά το κόμμα της αντιπολίτευσης που ιδρύθηκε από τον Ατατούρκ – το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα.

Τα εθνικιστικά κόμματα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία εκμεταλλεύθηκαν μια χαρά την δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού, για να ενισχύσουν τους φόβους των ψηφοφόρων τους. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος γνωρίζει πολύ καλά ότι παρόμοια περιθωριακά κόμματα δίνουν νόημα στην ύπαρξή τους σε μεγάλο βαθμό με το μίσος προς τους Τούρκους, την Τουρκία και το ισλάμ. Όσο  κοινότοπο κι αν ακούγεται, δυστυχώς αυτό ακόμη περνάει.