Galery

1

Η Ναντέζντα Νέινσκι είναι ηγέτης του κόμματος „Μπλε Ενότητα” και ευρωβουλευτής της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας την περίοδο 1997 – 2001 και το όνομά της συνδέεται με την κατάργηση των θεωρήσεων εισόδου για τους Βούλγαρους πολίτες. Είναι μεταφράστρια ισπανικής ποίησης και αγγλικής λογοτεχνίας από επάγγελμα. Την περίοδο 1991 – 1993 κατείχε τη θέση υπεύθυνης του γραφείου Τύπου και κυβερνητικού εκπροσώπου στην κυβέρνηση του Φίλιπ Ντιμιτρόφ.

Το GRReporter συνάντησε την Ναντέζντα Νέινσκι στην Αθήνα, όπου βρισκόταν προκειμένου να λάβει μέρος στο συνέδριο «Τολμήστε για την Δημοκρατία». Με τη Βουλγάρα πολιτικό μίλησε η Αναστασία Μπαλέζντροβα.

Κυρία Νέινσκι, νομίζετε ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη θα κυριαρχήσουν επί των κεντρομόλων μετά από τις επικείμενες ευρωεκλογές;

Είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς, νομίζω όμως ότι οι κεντρομόλες δυνάμεις θα είναι ισχυρότερες, διότι είναι οι δυνάμεις της ορθής λογικής. Το ευκολότερο πράγμα είναι η Ευρώπη να διαλυθεί, ή όπως είναι μοντέρνο να λέγεται στη διπλωματική γλώσσα, να γίνει η Ευρώπη όχι δύο, αλλά τριών ή τεσσάρων ταχυτήτων. Αυτό όμως δεν αποτελεί λύση. Ίσως ακόμη και όσοι την προωθούν δεν είναι πεπεισμένοι στην βασιμότητά της. Μάλλον είναι βέβαιοι, ότι δε θα δώσει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Μπορούμε βέβαια να κάνουμε και διάφορες συναισθηματικές δηλώσεις ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα σημαίνει πως έχει παραδοθεί το όνειρο των ιδρυτών της Ενωμένης Ευρώπης – το όνειρο των Σουμάν, ντε Γκάσπερι, Αντενάουερ, που κατάφεραν να ενώσουν την μεταπολεμική Ευρώπη και να την ενθαρρύνουν να προχωρήσει σε κοινές προσπάθειες.

Κατά τη γνώμη μου η διάλυση ξεκινάει εκεί όπου υπάρχουν λίγα κίνητρα. Και τα λίγα κίνητρα συνήθως είναι σημάδι για την ανικανότητα των ηγετών να προσελκύσουν τους ανθρώπους και να τους ενθαρρύνουν για την μεγάλη προσπάθειεα. Και σε τελευταία ανάλυση η ικανότητα του ηγέτη συνίσταται ακριβώς σε αυτό. Αν αυτοί που επιλέχθηκαν από τους λαούς να τους οδηγούν δεν έχουν όραμα, στρατηγική και το σημαντικότερο – δεν έχουν το κουράγιο να διανύσουν το δρόμο, πάντα ζητούν καταφύγιο στις εύκολες αποφάσεις. Και εκεί όπου είναι οι εύκολες αποφάσεις ξεκινάει ο εθνικισμός. Βρισκόμαστε στην Αθήνα και μιλάμε για διαχωρισμό, που είναι ίσως η πιο επικίνδυνη λέξη στα Βαλκάνια. Διότι η ιστορία των Βαλκανίων είναι ιστορία του διαχωρισμού. Πάντα η λέξη «Βαλκάνια» συνδεόταν με πολέμους και διαχωρισμούς. Για το λόγο αυτό στη διάρκεια του συνεδρίου επέμενα στο ότι πρέπει να επιστρέψουμε την αυτοπεποίθηση στην λέξη «Βαλκάνια». Είναι μια περιοχή που είναι πιο γνωστή με τους διαχωρισμούς, είναι όμως και η περιοχή από την οποία ξεκίνησε ο πολιτισμός. Πρέπει να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε σε πλεονεκτήματα όλα όσα αποτελούσαν στο παρελθόν μάλλον μειονεκτήματα. Διότι στον καινούργιο αιώνα, με τις καινούργιες συνθήκες επικοινωνίας, τους ανοιχτούς χώρους πληροφόρησης, τις ανοιχτές αγορές, την ελεύθερη κίνηση ανθρώπων, το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο της Ευώπης θα μπορούσε να μετατραπεί σε πολύτιμη πηγή ευημερίας των λαών. Υπό την έννοια αυτή είμαι βέβαιη ότι η ορθή λογική και η ενθάρρυνση θα κυριαρχήσουν.

Είναι γεγονός ότι στις ευρωεκλογές συνήθως καταγράφεται μειωμένη προσέλευση στις κάλπες. Νομίζετε ότι και αυτή τη φορά θα συμβεί κάτι τέτοιο και πώς μπορούν να κινητοποιηθούν κυρίως οι νέοι άνθρωποι να ψηφίσουν;

Και πάλι φτάνουμε στην ικανότητα ηγεσίας. Οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να προσελκυστούν μόνο με προγράμματα, δηλώσεις, ακόμη και με πολιτικές εκδηλώσεις, όπως το συνέδριο αυτό. Μπορούν να προσελκυστούν μόνο όταν δουν πως οι προσπάθειές τους και η συμμετοχή τους στην πολιτική έχουν νόημα.

Στην ουσία αυτό που η Ευρώπη χαρακτηρίζει μεγάλο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, είναι η αποστασιοποίηση των πολιτικών ελίτ από τους απλούς πολίτες. Και το χάσμα αυτό που δημιουργήθηκε δόθηκε η δυνατότητα να το γεμίσουν εθνικιστές και λαϊκιστές. Και είναι κάτι πολύ επικίνδυνο, διότι οι δρόμοι στους οποίους οδηγεί δεν είναι καλοί. Επομένως οι νέοι, και όχι μόνο οι νέοι, μπορεί να κινητοποιηθούν μόνο όταν η Ευρώπη  βρει τη σωστή γλώσσα, όταν καταφέρει να εξηγήσει την πολιτική της, και το σημαντικότερο, καταφέρει να δείξει στις κοινωνίες ότι έχει βγάλει τα συμπεράσματά της από τα λάθη της.

Ένα από τα μεγάλα λάθη της Ευρώπης είναι τα διπλά μέτρα και σταθμά που χρησιμοποιούσε μέσα στα χρόνια. Διότι όταν ως υπουργός Εξωτερικών ενθάρρυνα τον λαό μου να διανύσει το δρόμο, να καταβάλει τις προσπάθειες, να αντέξει τις στερήσεις, πάντα έλεγα ότι η Ευρώπη σημαίνει κανόνες, νόμος και τάξη. Και πιθανότατα σε μεγάλο βαθμό είναι έτσι. Όλοι όμως ξέρουμε πως υπάρχουν και πολλές πειρπτώσεις όταν εφαρμόζονται διπλά μέτρα και σταθμά, όταν αγνοούνται πραγματικοί κίνδυνοι που ίσως δεν είναι σαν τους οικονομικούς – δεν μπορείς να τα μετατρέψεις σε αριθμούς. Όμως η αδυναμία να προσδιορίσεις ψυχολογικά προβλήματα, φόβους και ανησυχίες ανάμεσα στους ανθρώπους, δημιουργούν τα μεγαλύτερα τέρατα στην ευρωπαϊκή ιστορία. Για το λόγο αυτό αν μπορούσα να εκφράσω μια προσδοκία προς της Ευρώπη, ή προς αυτό που θα κάνει η Ευρώπη στη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας, είναι να στείλει ένα μήνυμα για το ότι γνωρίζει το δρόμο, έχει το κουράγιο να τον διανύσει και ότι θα βγάλει τα συμπεράσματά της από τα λάθη της.