The Best of GRReporter
flag_bg flag_gr flag_gb

Τι να κάνουμε με τους πρόσφυγες πριν ο αριθμός τους να φτάσει 100.000

30 Νοέμβριος 2013 / 17:11:07  GRReporter
2974 αναγνώσεις

Γιατί έρχονται εδώ;
Τι να κάνουμε με αυτούς;
Το κράτος μας είναι φτωχό.
Να γυρίσουν εκεί απ' όπου ήρθαν.

Αυτές είναι οι πιο διαδεδομένες αντιδράσεις σχετικά με τους πρόσφυγες στη Βουλγαρία. Οι αρχές δέχονται επιθέσεις από όλες τις πλευρές, απαντούν σε κριτικές από βουλγαρικές και ξένες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Χρησιμοποιώντας την τραγωδία των Σύρων, εθνικιστές με αμφίβολη πιθανότητα να πετύχουν κάτι σοβαρότερο από μια λογομαχία στην τηλεόραση, προσπαθούν να κερδίσουν πίσω την εμπιστοσύνη των φοβισμένων ή απλά περιθωριοποιημένων συμπατριωτών τους.

Οι ξένοι όμως δεν το ξέρουν αυτό. Απλώς δεν σταματάνε να έρχονται. Το προσφυγικό κύμα δε σταματάει. Στην ουσία, ο όρος «κύμα» δεν είναι πολύ σωστός. 9 εκατομμύρια άτομα αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Συρία. Οι γειτονικές χώρες είναι ήδη γεμάτες. Η Τουρκία έπρεπε να αναλάβει τη φροντίδα για πάνω από 600.000 άτομα. Ο μικρός Λίβανος, με έκταση μόνο το 1/10 αυτής της Βουλγαρίας και πληθυσμό 4 εκατομμύρια άτομα έχει γίνει δεύτερο σπίτι για 820.000 Σύρους.

Και τι θα κάνει η Βουλγαρία αν ο αριθμός των προσφύγων φτάσει τις 100.000; Αυτή η πρόβλεψη είναι πραγματική. Ο αριθμός είναι μόνο το 5% των προβλεπόμενων από τον ΟΗΕ  2 εκατομμυρίων καινούριων προσφύγων από τη Συρία το 2014. Η Τουρκία είναι γεμάτη και είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την Ευρώπη, ο οποίος περνάει από τη Βουλγαρία.

Οι 11.000 πρόσφυγες είναι το καλύτερο παράδειγμα πόσο απροετοίμαστη είναι η χώρα. Δεν υπάρχει πια κανείς που να μην ξέρει πως οι άνθρωποι ζουν στο χιόνι, σε άθλιες συνθήκες, με σχεδόν καμία ιατρική περίθαλψη, και στηρίζονται από την ελεημοσύνη των εθελοντών. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι ότι δεν ξέρουν τι πρόκειται να τους συμβεί - ποιος είναι υπεύθυνος για την αποδοχή των αιτήσεων ασύλου τους, αν θα μπορούσαν να πάνε προς τη Δυτική Ευρώπη, πόσον καιρό θα πάρει αυτό.

Οι πρόσφυγες δεν ξέρουν πώς λειτουργεί η Βουλγαρία

Η Βουλγαρία δεν ενδιαφέρεται για τους πρόσφυγες, επειδή δε μπορεί - και συχνά δε θέλει - να τους καταλάβει. Η βουλγαρική κοινωνία όμως  βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τεράστια πρόκληση. Ούτε η ίδια, ούτε η κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι πρόσφυγες δεν πρόκειται να φύγουν αύριο. Μερικοί από αυτούς θα συνεχίσουν, νόμιμα ή όχι, προς τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο. Πολύ περισσότεροι θα μείνουν στη Βουλγαρία. Θα έρχονται και καινούριοι.  Το κύμα των προσφύγων είναι παρόμοιο με το νερό - βρίσκει παντού κενά.

Η ροή θα μειωθεί αισθητά το χειμώνα - λόγω του κρύου και του τείχους κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία που χτίζεται. Την άνοιξη όμως ο αριθμός θα αυξηθεί και πάλι. Στο τείχος θα δημιουργηθούν τρύπες, θα βρεθούν μέρη όπου μπορεί να παρακαμφθεί. Στη συνέχεια, η ροή θα μετατοπιστεί προς την ανατολή – στο Ρέζοβο. Μόλις βρεθούν στα ύδατά μας οι πρόσφυγες γίνονται πρόβλημα της Βουλγαρίας και δε μπορούν να επιστραφούν στην Τουρκία, λόγω υπογεγραμμένων από τη Σόφια και μη υπογεγραμμένων από την Άγκυρα διεθνών  συμφωνιών.

Οι πρόσφυγες θα γίνουν μέρος της Βουλγαρίας. Αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων.

Το ζήτημα είναι οι Βούλγαροι τι μέρος της κοινωνίας θα ήθελαν να γίνουν οι πρόσφυγες

Οι Σύροι μπορεί να είναι μια μειονότητα η οποία εργάζεται, πληρώνει φόρους, και αναπτύσσει τη βιομηχανία και γιατί όχι το πνευματικό δυναμικό της χώρας. Αλλά μπορεί επίσης να είναι μια κλειστή εγκληματική μειονότητα φτωχών ανθρώπων που ζουν σε φτωχογειτονιές και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σε αυτά.

Ο Φαρές  Αγιούπ είναι ένας Σύρος 26 χρονών, ο οποίος μέχρι πρόσφατα κοιμόταν στον Κεντρικό Σταθμό Λεωφορείων στη Σόφια. Λέει ότι έχασε τους συγγενείς του στη Συρία μετά από βομβαρδισμό του σπιτιού του. Ο πατέρας του εξαφανίστηκε.  Ο μορφωμένος μηχανικός αεροναυπηγικής που μιλούσε Αγγλικά έμεινε εντελώς μόνος του σε ολόκληρο τον κόσμο κι έφθασε στη Βουλγαρία. Έχει φτάσει στα άκρα - δεν έχει πού να ζει, δεν έχει χρήματα, δεν έχει με ποιον να μιλήσει. Η μοίρα όμως του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία - η ιστορία του δημοσιεύτηκε στο Wall Street Journal.  Μερικοί Βούλγαροι μάζεψαν χρήματα για να βρει σπίτι και να αρχίσει μια νέα ζωή. Τώρα χαμογελά, ψάχνει για δουλειά και έχει Βούλγαρους φίλους. Είναι ένας  φυσιολογικός νεαρός άνδρας.

Ο Σαλαχαντίν μπιν Αλαντίν είναι 20 χρονών, από την Αλγερία. Το κράτος αρνήθηκε να του δώσει άσυλο, επειδή στη χώρα του δεν υπάρχει πόλεμος.  Μιλάει Αραβικά και λίγα Γαλλικά. Χωρίς εισόδημα και στέγη, άρχισε να κλέβει. Τη νύχτα της 3ης Νοεμβρίου μαχαίρωσε μια Βουλγάρα ενώ προσπαθούε να ληστέψει ένα παντοπωλείο. Μετά από αρκετές ημέρες δίωξης συνελήφθη στην Ελλάδα και περιμένει τη δίκη.

Κανείς δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι η Βουλγαρία έχει τους ανθρώπινους και τους οικονομικούς πόρους για να προβεί στην πλήρη ένταξη στην κοινωνία των προσφύγων και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η Γερμανία, για παράδειγμα, μπορεί να καθορίσει ποσοστώσεις για τους πρόσφυγες, να επιλέξει προσεκτικά τους πιο μορφωμένους από αυτούς, να ελέγξει το παρελθόν τους, να βάλει τα κομμάτια ενός παζλ στις σωστές θέσεις. Η Γερμανία έχει την πολυτέλεια να επιλέξει την αφρόκρεμα των προσφύγων. Αλλά η Βουλγαρία δεν έχει αυτή την επιλογή.

Υπάρχει όμως

κάτι που μπορεί να γίνει αμέσως

Tags: Συρία πρόσφυγες ενσωμάτωση βουλγαρική γλώσσα
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ!
Το περιεχόμενο του GRReporter φτάνει σε σας δωρεάν 7 ημέρες την εβδομάδα. Δημιουργείται από μια ομάδα επαγγελματιών δημοσιογράφων, μεταφραστών, φωτογράφων, εικονοληπτών, ειδικών λογισμικού, γραφικών σχεδιαστών. Αν σας αρέσει η δουλειά μας και την παρακολουθείτε, σκεφτείτε μήπως θα θέλατε να μας υποστηρίξετε οικονομικά με ποσό που επιθυμείτε.
Subscription
Μπορείτε να μας βοηθήσετε και με εφάπαξ αποστολή οποιουδήποτε ποσού:
blog comments powered by Disqus