Galery

1

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε κάποιο βαθμό βαδίζουμε προς την έξοδο από την κρίση. Το εμπόριο άρχισε να μεγαλώνει, οι εξαγωγές έχουν αυξηθεί ελαφρώς, η ανεργία μειώθηκε κατά περίπου 1%, λόγω ίσως και της εποχιακής απασχόλησης, και υπάρχει μία κινητικότητα της οικονομίας γενικά. Δεν αποτελεί όμως μια σταθερή ανάπτυξη. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε στο χαμηλότερο σημείο, δεν βρισκόμαστε όμως και πολύ ψηλά. Η αποκατάσταση της χώρας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εμπιστοσύνη στη χώρα των εξωτερικών αγορών και με την πολιτική της κυβέρνησης. Όσο υψηλότερη είναι η εμπιστοσύνη, τόσο περισσότερες θα είναι οι επενδύσεις. Αυτό όμως δεν ισχύει αυτή τη στιγμή για τη Βουλγαρία. 

Η Βουλγαρία έχει μια αρκετά καλή μακροοικονομική εικόνα – χαμηλό δημόσιο χρέος και έλλειμμα, «επίπεδο φόρο» κτλ. Γιατι οι αγορές να μην μας πιστεύουν;

Ίσως η εικόνα ήταν καλή μέχρι ένα σημείο, τώρα όμως άρχισε να χειροτερεύει αρκετά γρήγορα και μάλιστα από την πλευρά της κυβέρνησης. Στις αρχές του έτους απεδείχθη ότι ο προϋπολογισμός για το 2009 δεν ήταν εξισορροπημένος και υπήρχε μεγάλο έλλειμμα. Αυτό το γεγονός έγινε δεκτό ως κάτι το περιστασιακό, να όμως που είμαστε στα μέσα του 2010 και πάλι μιλάμε για αναθεωρήσεις και αλλαγές. Εμφανίστηκαν και αμφιβολίες για την αξιοπιστία των στοιχείων, που δεν είναι προς όφελός μας. Απλώς αρχίσαμε να δίνουμε αλλεπάλληλα αρνητικά σήματα στους Ευρωπαίους εταίρους μας και στις διεθνείς αγορές.

Πώς νομίζετε, θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε από την συμμετοχή μας στα ενεργειακά σχέδια Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, το «Νότιο ρεύμα» και τον πυρηνικό σταθμό στο Μπέλενε;

Είναι δύσκολο να πει κανείς τι κερδίζουμε και τι χάνουμε, διότι το ζήτημα έχει και γεωπολιτική πλευρά. Προφανώς οι αποφάσεις κλίνουν προς την Ευρώπη και όχι προς τη Ρωσία. Από οικονομικής απόψης αποχωρούμε από πολλές δαπάνες. Για την κατασκευή του σχεδίου Μπέλενε π. χ. πρέπει να επενδύσουμε ποσό ίσο με τα συνολικά δημόσια έξοδα ενός ολόκληρου χρόνου. Είναι μια επένδυση, την οποία δεν υπάρχει ποιος άλλος να την κάνει εκτός από τον δημόσιο τομέα, επομένως αυτή τη στιγμή θα εξοικονομήσουμε έξοδα. Ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και το «Νότιο ρεύμα» είναι σχέδια που δε θα επιβαρύνουν τόσο τον προϋπολογισμό, παραμένει όμως το ερώτημα κατά πόσο τα χρειαζόμαστε και αν διαθέτουμε τα απαραίτητα χρήματα και βούληση να τα υλοποιήσουμε.

Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι δυνατότητες μείωσης του ελλείμματος;

Άμεση περικοπή των δαπανών κάθε υπουργείου και δημόσιου φορέα, καθώς και αποχώρηση από κάποιες λειτουργίες και κρατικά προγράμματα που είναι αποδεδειγμένως αναποτελεσματικά. Αυτό θα ήταν μια απόφαση άνευ προηγουμένου, διότι η Βουλγαρία μέχρι στιγμής δεν έχει αποχωρήσει από κάποιο πρόγραμμά της. Παρόμοια αναποτελεσματικά σχέδια αναδιαρθρώνονταν, μεταρρυθμίζονταν, μετονομάζονταν, αλλά καμιά βουλγαρική κυβέρνηση δεν έχει αποχωρήσει από κάποιο πρόγραμμά της. Μονάχα ανοίγουν νέα προγράμματα, παλιά δεν κλείνουν. Ούτως ή άλλως τα ευρωπαϊκά κονδύλια δεν είναι κύριας σημασίας για την αποκατάσταση και την ανάπτυξη της βουλγαρικής οικονομίας, και μάλιστα αν υπάρχει κάποια «νησίδα» της αγοράς, οι επιχειρηματίες δε θα περιμένουν τα ευρωπαϊκά ταμεία να τους προσφέρουν προγράμματα, αλλά θα ωφεληθούν οι ίδιοι από την δυνατότητα που εμφανίστηκε.

Αυτή τη στιγμή η ευρωζώνη περνάει μια δύσκολη περίοδο. Πότε και υπό ποιους όρους νομίζετε ότι η Βουλγαρία θα είναι έτοιμη να δεχθεί το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα; Πώς θα μας βοηθήσει αυτό;

Το βουλγαρικό νόμισμα λέβα είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ευρωπαϊκό νόμισμα αυτή τη στιγμή, επομένως κάθε πλήγμα που θα δεχθεί η ευρωζώνη, αναπόφευκτα θα επηρεάσει και τη χώρα μας. Η διαφορά είναι ότι κάθε νόμισμα εκτός της ευρωζώνης κρύβει και τους κινδύνους του, που μπορεί να είναι και πολιτικοί και νομισματικοί. Κάθε φορά που έχουμε προβλήματα με τον προϋπολογισμό βρίσκεται κάποιος να πει ότι το καθεστώς συναλλαγματικών ισοτιμιών απειλείται και μπορεί να πέσει. Αυτό τρομάζει τον κόσμο και στέλνει άσχημο σήμα στις διεθνείς αγορές. Ο μόνος τρόπος αυτές οι δολοπλοκίες να σταματήσουν είναι να μπούμε στην ευρωζώνη, διότι εκτός από οικονομικός υπάρχει και πολιτικός κίνδυνος. Το καθεστώς συναλλαγματικών ισοτιμιών αποτελεί απόφαση του κράτους και εκεί κρύβεται ο πολιτικός κίνδυνος. Το κράτος μπορεί να πει μια μέρα ότι αν διατηρήσουμε το καθεστώς σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, θα χρειαστεί να μειώσουμε τις συντάξεις για παράδειγμα. Για να μην μειώσουμε, λοιπόν, τις συντάξεις, θα καταργήσουμε το καθεστώς και θα αρχίσουμε να εκτυπώνουμε χρήματα. Επομένως, η ένταξη στην ευρωζώνη θα λύσει το πρόβλημα με τους φόβους αυτούς.

Πηγή: grreporter.info