Galery

1

Λίγες μόλις εβδομάδες πριν από την ημιτελική φάση της Eurovision η εκπρόσωπος της Βουλγαρίας στον διαγωνισμό τραγουδιού Ελίτσα Τοντορόβα βρέθηκε στην Αθήνα, για να παρουσιάσει το τραγούδι “Samo Shampioni” (“Μόνο Πρωταθλητές”). Χαμογελαστή και έτοιμη να κατακτήσει τις καρδιές των Ελλήνων θαυμαστών για δεύτερη φορά, η Ελίτσα είπε στο GRReporter πού βρήκε την έμπνευση για το καινούργιο της τραγούδι, το οποίο εκτελεί με τον μουσικό συνεργάτη και θρυλικό ντράμερ Στογιάν Γιανκούλοφ-Στούντζι.

Βρίσκεσαι ξανά στην Αθήνα, πώς αισθάνεσαι;

Έχω την τιμή για δεύτερη φορά να εκπροσωπήσω τη Βουλγαρία στο διαγωνισμό Eurovision. Το 2007 μαζί με τον Στογιάν Γιανκούλοφ-Στούντζι εκπροσωπήσαμε τη χώρα μας με το τραγούδι “Voda” (“Νερό”). Τότε πάρα πολλοί άνθρωποι ψήφισαν το τραγούδι μας. Πήραμε ισχυρή υποστήριξη όχι μόνο από Βούλγαρους, αλλά και από ξένους. Φτάσαμε στην πέμπτη θέση του διαγωνισμού και από τότε το αποτέλεσμα αυτό δεν έχει βελτιωθεί.

Αισθάνομαι σαν να παίρνω μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες. Την πρώτη φορά είχαμε καλό αποτέλεσμα. Τώρα πρέπει όχι μόνο να υπερασπίσουμε τη θέση μας, αλλά και να την ξεπεράσουμε.

Αυτό σε προβληματίζει;

Δεν μπορώ να πω ότι με προβληματίζει. Για μένα ήταν όνειρο να εκπροσωπήσω ξανά τη Βουλγαρία στην Eurovision. Όταν πέρασαν 1-2 χρόνια από την προηγούμενη συμμετοχή μας, είπα στον Στογιάν: “Έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να κερδίσουμε την Eurovision και θα χαιρόμουν πολύ αν πάλι έχουμε τη δυνατότητα να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας”. Πέρασε λίγος χρόνος και από την Κρατική Τηλεόραση πάλι μας κάλεσαν.

Για μας αυτό είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη. Τώρα όλοι περιμένουν όχι μόνο να περάσουμε την ημιτελική φάση, αλλά και να βελτιώσουμε την πέμπτη θέση. Για το λόγο αυτό δε θα ήθελα να κάνω προβλέψεις. Η εσωτερική αίσθησή μου είναι ότι έχουμε τη δύναμη και την απαραίτητη προετοιμασία, καθώς και αρκετά ισχυρή υποστήριξη των θαυμαστών μας, για να εκπροσωπήσουμε τη Βουλγαρία σε μια αξιοπρεπή θέση.

Εκπέμπεις έναν πολύ ισχυρό θετικισμό. Μέσα σου υπάρχει πολλή θετική ενέργεια. Από πού την αντλείς;

Διότι είμαι ερωτευμένη (γελάει). Κανονικά δεν συζητώ δημόσια την προσωπική μου ζωή. Είναι πολύ προσωπικά συναισθήματα και τα κρατάω για τον εαυτό μου και για τον άνθρωπο που αγαπάω. Υπάρχει όμως μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα η οποία με κάνει πολύ ευτυχισμένη με πολύ διαφορετικούς, εκπληκτικούς τρόπους. Νομίζω ότι κάθε γυναίκα η οποία χαίρεται αρκετή ανδρική προσοχή είναι ευτυχισμένη όταν την εκπλήσσουν με ασυνήθιστους τρόπους. Αυτό μού δίνει δύναμη και πίστη ότι μπορώ να μεταδώσω στο κοινό μου τα συναισθήματά μου. Και όχι μόνο στους θαυμαστές που έχουμε ήδη κερδίσει, αλλά και σε εκείνους που θα μας δούν για πρώτη φορά. Ελπίζω να τους μεταδώσω την αγάπη την οποία νιώθω και το χαμόγελό μου.

Αυτό σημαίνει ότι το τραγούδι σου έχει ιδιαίτερη συναισθηματικότητα, που έχεις αντλήσει από πολύ προσωπικές στιγμές, έτσι δεν είναι;

Τα πράγματα καμιά φορά έρχονται στη θέση τους από μόνα τους. Όταν κανείς ακολουθεί τα όνειρά του και πιστεύει σε αυτά, τα πράγματα γίνονται πραγματικότητα. Πάντα υπάρχουν δυσκολίες, και αυτό είναι η βάση του τραγουδιού μας. Είναι αφιρεωμένο όχι μόνο στους αθλητές και τους ολυμπιονίκες, για τους οποίους όλοι είμαστε υπερήφανοι.

Είμαι ευτυχισμένη που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω προσωπικά τον Κουμπράτ Πούλεφ, την Στάνκα Ζλάτεβα, την Ιβέτ Λάλοβα, τα χρυσά κορίτσια της Βουλγαρίας στην ρυθμική γυμναστική. Όλοι τους μου έδωσαν ένα μικρό κομμάτι του ολυμπιακού τους πνεύματος. Θεωρώ πως οι μουσικοί και οι αθλητές είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν κουράγιο στο βουλγαρικό λαό, και να τον κάνουν να περπατάει με το κεφάλι ψηλά.

Πες μας περισσότερα για το τραγούδι. “Μόνο Πρωταθλητές” δεν είναι ένας συνηθισμένος τίτλος τραγουδιού για την Eurovision. Έχετε δημιουργήσει ένα μίγμα παραδοσιακής δημοτικής μουσικής με house ρυθμό.  Τι θέλετε να πείτε με το τραγούδι αυτό και σε ποιον το απευθύνετε;

Αρχικά ο τίτλος του τραγουδιού ήταν “Βούλγαροι Πρωταθλητές”. Στο βίντεο κλιπ ήθελα να δείξουμε όλους τους Βούλγαρους, που με έχουν εμπνεύσει – από τους αθλητές, τους μουσικούς, τους παραολυμπιονίκες, σύμβολο του δυνατού πνεύματος, μέχρι τα παιδιά που εκπροσωπούν τη χώρα μας σε διάφορους διαγωνισμούς μαθηματικών, σκακιού και έχουν μεγάλες επιτυχίες. Έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι.

Θέλω να ακούμε και να μιλάμε περισσότερο για τους ανθρώπους αυτούς. Για τα μικρά παιδιά που καταβάλλουν προσπάθειες και πετυχαίνουν πολλά. Αυτοί που ασχολούνται με το μπαλέτο, με την μουσική ή με τον αθλητισμό.

Από τώρα νιώθω πως πολλοί από αυτούς είναι μελλοντικοί πρωταθλητές. Καταλάβαμε όμως ότι ένα τραγούδι διάρκειας τριών λεπτών είναι πολύ λίγος χρόνος για να δείξουμε όλα αυτά τα ταλέντα. Και όχι στην τελευταία θέση, μπορώ να πω ότι μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα τρία παιδιά της επίσης είναι πρωταθλήτρια. Μιλάω για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, αλλά συνεχίζουν να παλεύουν. Θέλουν να βρουν τρόπο να συνεχίσουν τη ζωή τους και δεν τα παρατάνε. Είναι αυτοί που έχουν πνεύμα πρωταθλητή.

Ποιο είναι το μήνυμά σου προς τους Έλληνες θαυμαστές σας;

Θέλω να απευθυνθώ σε όλους όσοι έχουν αγαπημένο αθλητή, αγαπημένη ομάδα, ή απλώς ασχολούνται με κάποιο σπορ για να είναι υγιείς, ή κατά κάποιον τρόπο έχουν μέσα τους το αθλητικό πνεύμα, να υποστηρίξουν την βουλγαρική συμμετοχή με ένα sms. Απευθύνομαι και στους αθλητικούς κύκλους με την έκκληση να μας υποστηρίξουν.

Όπου κι αν πάω, όταν πω πως είμαι από τη Βουλγαρία, πάντα ακούω τα ονόματα του Στοΐτσκοφ και του Μπερμπάτοφ. Συνδέονται με τα θετικά επιτεύγματα της Βουλγαρίας. Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι η υποστήριξη των φιλάθλων επίσης μπορεί να μας βοηθήσει να κερδίσουμε κι άλλες ψήφους.

Συγκεκριμένα στην Ελλάδα θα ήθελα να καλέσω όλους τους θαυμαστές του ποδοσφαιριστή Γιώργου Καραγκούνη και των μπασκετμπολιστών Δημήτρη Διαμαντίδη και Βασίλη Σπανούλη να υποστηρίξουν το βουλγαρικό τραγούδι. Αν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε 12 βαθμούς στην Eurovision, θα έρθω να «προθερμαίνω» με τα ντράμς μου τους αγώνες σας στο επόμενο πρωτάθλημα.

Είσαι μια λεπτή γυναίκα. Τα ντραμς είναι αρκετά βαρύ, ακόμη και βάρβαρο μουσικό όργανο. Πώς τα καταφέρνεις;

Χθες πριν ξεκινήσουμε για την Ελλάδα, είδα κάτι φωτογραφίες της Λίλι Ιβανόβα (δημοφιλέστατη Βουλγάρα τραγουδίστρια που στις 24 Απριλίου έγινε 74 ετών). Στις φωτογραφίες η τραγουδίστρια ήταν με κοντά παντελόνια και από κάτω φαίνονταν τα τέλεια πόδια της, σαν να ήταν άγαλμα. Αυτό που σκέφτηκα βλέποντας τις φωτογραφίες αυτές ήταν πόσο δυνατή γυναίκα είναι η Λίλι Ιβανόβα, τι πνευματική δύναμη που έχει. Ποτέ δεν κρίνω τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση. Η ψυχή είναι αυτή που μετράει για μένα. Η ομορφιά των σκέψεων ενός ανθρώπου και η καλοσύνη του έχουν σημασία.

Δεν αποτελούσε πρόκληση για σένα να διατηρήσεις τη θηλυκότητά σου ενώ παίζεις αυτά τα τεράστια ντραμς που βλέπουμε στο βίντεο κλιπ;

Συγκρίνω το παίξιμο των ντραμς με την πυγμαχία ή με το καράτε. Τα ντραμς είναι πολεμικό όργανο. Δεν είναι σαν την άρπα για παράδειγμα. Η διαδικασία προετοιμασίας είναι σαν ενός αθλητή. Παίρνεις μια φιγούρα και την επαναλαμβάνεις με τις ώρες. Όπως κάνουν προπόνηση οι πυγμάχοι – στην αρχή κάνουν προθέρμανση, μετά έχουν ένα δυναμικό πρόγραμμα, στο τέλος ένα πιο ελαφρύ πρόγραμμα. Έχω παρακολουθήσει πολλές προπονήσεις αθλητών και νομίζω ότι τα ντραμς είναι ένα πολύ αθλητικό μουσικό όργανο.

Επιπλέον, η φωνή απαιτεί να έχεις κοιμηθεί καλά και αρκετά, που βοηθάει στο να έχει η φωνή σου ένα χρώμα, να μπορείς να χρησιμοποιείς τους πιο υψηλούς τόνους και να είσαι σε άριστη φόρμα. Δεύτερο, το να παίζεις και να τραγουδάς ταυτόχρονα αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση. Οι γρήγοροι ρυθμοί επιταχύνουν τους καρδιακούς παλμούς. Τότε το τραγούδισμα  είναι σαν να τρέχεις και να τραγουδάς μια αργή μελωδία. Για το λόγο αυτό πρέπει να είσαι απόλυτος κύριος του σώματος, του πνεύματος και του μυαλού σου, ώστε να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όταν υπάρχουν έκτακτες καταστάσεις, όταν βγάζεις τους ράβδους, όταν τους μαζεύεις, όταν παίρνεις το μικρόφωνο, πρέπει να κάνεις άσκηση σαν ένα είδος χορογραφίας. Με τα μεγάλα ντραμς, στα οποία παίζω εδώ και έναν χρόνο (Το Ολυμπιακό Τύμπανο και το Δέντρο της Ζωής) είναι ακόμη πιο δύσκολο. Σε αυτά πρέπει να παίζεις με τεντωμένα τα χέρια και τότε η ένταση είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Τι θα δούμε στην Eurovision;

Ετοιμάζουμε μερικές εκπλήξεις, είμαστε όμως ακόμη σε στάδιο προετοιμασίας και με τον Στογιάν επεξεργαζόμαστε τις λεπτομέρειες. Έχουμε τρεις τραγουδίστριες – δεύτερα φωνητικά από το συγκρότημα “Dragostin Folk” και έναν νεαρό καλλιτέχνη στον οποίο βλέπω μεγάλο δυναμικό ανάπτυξης. Λέγεται Βέντσι Τσάνοφ. Ελπίζω εκτός από το να αναπτύξει το ταλέντο του, να παραμείνει ρεαλιστής που πατάει γερά στα πόδια του, επειδή όταν είσαι νέος η μεγάλη σκηνή μπορεί πολύ εύκολα να σε κάνει να πετάξεις στα σύννεφα. Στο πρόσωπό του βλέπω το δυναμικό που είχα εγώ πριν από 10 χρόνια όταν ήμουν στην ηλικία του. Ο Βέντσι πολύ γρήγορα μαθαίνει και εφαρμόζει αυτό που του λέω και του δείχνω.

Όπως είπα και προηγουμένως, ετοιμάζουμε μερικές εκπλήξεις, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι ένα τύμπανο για το οποίο ονειρεύομαι εδώ και ένα χρόνο. Επιμένω όταν βγαίνουμε σε τόσο μεγάλες διοργανώσεις να είμαστε μοναδικοί. Το ευρωπαϊκό κοινό μάς γνωρίζει από το τραγούδι «Νερό». Ξέρουν ότι μπορούμε να τραγουδάμε και να παίζουμε ντραμς. Τώρα θα δουν κάτι περισσότερο από αυτό που ξέρουν για μας.

Πώς πάει μέχρι στιγμής η περιοδεία προώθησης του τραγουδιού για την Eurovision2013;

Ήμασταν στην Ολλανδία, και τραγουδήσαμε το «Μόνο Πρωταθλητές» στο Άμστερνταμ. Την ίδια περίοδο ο Στογιάν ήταν στις Βρυξέλλες. Τώρα, ενώ εγώ βρίσκομαι στην Αθήνα, εκείνος είναι στη Σιβηρία. Επίτηδες χωρίσαμε για να μπορέσουμε να καλύψουμε περισσότερες χώρες και το τραγούδι να γίνει πιο γνωστό πριν τον διαγωνισμό. Πιστεύω πράγματι ότι οι προσπάθειές μας θα αποδώσουν, γιατί έχουμε αφοσιωθεί ειλικρινά σ’ αυτό που κάνουμε. Εγώ προσωπικά ετοιμάζομαι πολύ περισσότερο για αυτή την έκδοση της Eurovision απ’ ότι για την προηγούμενη, διότι θεωρώ πως ο βουλγαρικός λαός έχει ανάγκη από γεγονότα που θα τονώσουν το ηθικό μας ως έθνος. Να ακούγονται καλά λόγια για τη Βουλγαρία, στο όνομα των μικρών αθλητών και της νέας γενιάς, στην οποία βλέπω ένα καταπληκτικό δυναμικό.

Ποια είναι η γνώμη σου για το φετινό υποψήφιο τραγούδι της Ελλάδας των Koza Mostra; 

Η Ελλάδα γενικά φημίζεται για τις όμορφες φωνές της. Μ’ αρέσουν πολύ η Άννα Βίσση, η Έλενα Παπαρίζου, έχω πολλούς Έλληνες φίλους μουσικούς. Ο Νίκος Τολιάτος είναι ένας από αυτούς, και είναι ο καλύτερος Έλληνας ντράμερ. Μαζί του παίξαμε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 κάτω από την Ακρόπολη. Εδώ οι άνθρωποι έχουν τη μουσική στην ψυχή τους. Τραγουδούν για την αγάπη και η μουσική τους πάντα ξεχωρίζει για τα ρομαντικά μηνύματά της. Δεν ξέρω αν είναι λόγω του κλίματος ή χάρη στη μυθολογία, που έχουν μπει για τα καλά στην συνείδηση και την νοοτροπία των Ελλήνων, αλλά υπάρχει μια μαγεία στο ελληνικό τραγούδι. Παραδοσιακά οι Έλληνες παίρνουν καλές θέσεις στην Eurovision και πιστεύω ότι και φέτος θα συμβεί το ίδιο.

Ποια είναι η γνώμη σου για την βουλγαρική μουσική σκηνή; Τα τραγούδια σου σχετίζονται άμεσα με την παράδοση και τη δημοστική μουσική της Βουλγαρίας, είναι όμως ντυμένα με το μοντέρνο πνεύμα της νέας εποχής. Πες μας πώς θα έπρεπε να εξελιχθεί η βουλγαρική μουσική σκηνή κατά τη γνώμη σου;

Το βασικό πράγμα που λείπει περισσότερο στη χώρα μας για να βγουν στην επιφάνεια τα ταλέντα, είναι το μάνατζμεντ. Δεν εννοώ απλώς να τα προσέξουν, αλλά να τους δοθεί η δυνατότητα να εξελιχθούν, να έχουν μια πετυχημένη καριέρα και να διανύσουν με επιτυχία το δρόμο τους ως καλλιτέχνες. Στη Βουλγαρία λείπουν οι μάνατζερ που να φροντίζουν τον καλλιτέχνη, να ασχολούνται με όλες τις λεπτομέρειες γύρω του, για να μπορεί εκείνος να σκέφτεται κυρίως την φωνητική του φόρμα, να είναι αρκετά ξεκούραστος, ώστε να ασχοληθεί με την καλλιτεχνική διαδικασία. Αυτή τη στιγμή εμείς, οι καλλιτέχνες, ασχολούμαστε με πολλές από αυτές τις λεπτομέρειες, πράγμα πολύ χρονοβόρο που επηρεάζει και την συγκέντρωσή μας.

Νομίζεις ότι η μουσική χαμηλής ποιότητας, η λεγόμενη chalga, στη Βουλγαρία έχει καλύτερο μάνατζμεντ από την ποπ μουσική, αφού σημειώνει τέτοια άνοδο τα τελευταία χρόνια;

Προφανώς, ναι. Το σχήμα αυτό πιθανότατα αποδίδει. Τελευταία βγαίνουν πολύ πιο όμορφα και ποιοτικά βίντεο κλιπ με κάπως πιο όμορφους στίχους με περισσότερο νόημα. Μπορούμε να πούμε ότι η μουσική chalga μεταμορφώθηκε τελευταία. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να καλέσω οποιαδήποτε συνάδελφο αυτής της σκηνής να κάνουμε έναν διαγωνισμό τραγουδιού ζωντανά με δύο ράβδους στο χέρι.

Αστειεύομαι, βέβαια. Η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμά μου είναι κάπως πολεμικό, και πάντα είμαι έτοιμη για μια μουσική μονομαχία με τα ντραμς και τους ράβδους στο χέρι.

Μην ξεχνάτε, πάντως, ότι ο καθένας από μας είναι πρωταθλητής στην ψυχή εκείνων που τον αγαπάνε και τον υποστηρίζουν. Είναι μαζί μας στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας και γεμίζουν την ψυχή μας αγάπη και φως.