Galery

1

Αναδημοσιεύουμε από το Deutsche Welle το ρεπορτάζ του Frank Höfling, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα την ελληνική πόλη Σιδηρόκαστρο και τη βουλγαρική πόλη Πέτριτς.

Αυτό το καλοκαίρι, η Σοφία Νικολαΐδου και ο σύζυγός της επρόκειτο να τελειώσουν επιτέλους το νέο σπίτι τους, την κατασκευή του οποίου οι πρώην εργαζόμενοι στη Γερμανία άρχισαν πριν από πέντε χρόνια. Επί του παρόντος, ωστόσο, εκτός από τις εργασίες στον κήπο τίποτα άλλο δε συμβαίνει στην οικοδομή.  Στην περιοχή της ελληνικής πόλης Σιδηροκάστρου οι κατασκευαστικές εταιρείες και οι τεχνίτες δεν δέχονται μεγάλες παραγγελίες, καθώς κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει αύριο. Αυτή η περιοχή της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ γνωστή ως μέρος των πλούσιων, αλλά μετά από πέντε χρόνια ύφεσης το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στο Σιδηρόκαστρο έχει καταστραφεί ολοσχερώς.

Εντελώς διαφορετική εικόνα παρατηρείται από την άλλη πλευρά των συνόρων: στην πόλη Πέτριτς, με 30.000 κατοίκους, οι επιχειρήσεις ανθούν, και λόγω της κρίσης στη γειτονική Ελλάδα. Πολλές βουλγαρικές συμβουλευτικές εταιρείες προσπαθούν να προσελκύσουν Έλληνες επιχειρηματίες. Η Βουλγαρία τούς υπόσχεται όχι μόνο σταθερότητα αλλά και φορολογικό συντελεστή μόλις 10%.

Όπως αναφέρει ο σύμβουλος επιχειρήσεων Βλαντιμίρ Ποπόφ, πιο ελκυστικοί για τους Έλληνες είναι οι χαμηλοί φόροι και οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, χάρη στους οποίους οι Έλληνες επιχειρηματίες μπορούν να οικονομήσουν τα δύο τρίτα των εταιρικών φόρων και πάνω από το ένα τρίτο του κόστους της κοινωνικής ασφάλισης. Την ίδια στιγμή, δε χρειάζεται καν το εργοστάσιο να μετακινηθεί στη Βουλγαρία. «Οι ελληνικές εταιρείες μετέφεραν στη Βουλγαρία  μόνο τις ροές των κεφαλαίων, οι βασικές τους δραστηριότητες παρέμειναν εκεί που ήταν», εξηγεί ο Βλαντιμίρ Ποπόφ.

Με άλλα λόγια: η οικονομική άνθηση στο Πέτριτς οφείλεται στις λεγόμενες εταιρείες-γραμματοκιβώτια. Και όσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα, τόσο περισσότεροι Έλληνες έρχονται στη Βουλγαρία. Η συμβουλευτική εταιρία του Βλαντιμίρ Ποπόφ εξυπηρετεί περίπου 50 ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ στο Πέτριτς ο αριθμός τους ξεπερνά τις 2.000.

Από την άλλη πλευρά των συνόρων η φυγή κεφαλαίων οδήγησε σε δραστική μείωση των εσόδων στον προϋπολογισμό. Για αυτό το λόγο η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αυξήσει τους φόρους. Το αποτέλεσμα: σήμερα οι κάτοικοι του Σιδηροκάστρου ξοδεύουν σημαντικά λιγότερα χρήματα από ό,τι πριν από πέντε χρόνια. Από αυτό υποφέρουν ως επί το πλείστον Έλληνες επιχειρηματίες. Ο τζίρος στα εστιατόρια, για παράδειγμα, μειώθηκε κατά περίπου 50%. Είναι ένας φαύλος κύκλος: για να κάνουν οικονομίες, οι Έλληνες ψωνίζουν πιο φθηνά στη Βουλγαρία, στερώντας έτσι από την ελληνική οικονομία έσοδα.

Στα ελληνικά βενζινάδικα κοντά στα σύνορα σχεδόν κανείς δε βάζει βενζίνη. Λόγω των ειδικών φόρων κατανάλωσης ένα λίτρο βενζίνης κοστίζει περίπου 1,60 ευρώ. Πέρα από τα σύνορα τα βενζινάδικα στο Πέτριτς είναι γεμάτα. Εκεί, η τιμή της βενζίνης ανά λίτρο είναι πολύ χαμηλότερη - 2,27 λέβα (περίπου 1,16 ευρώ). Αλλά γιατί υπάρχουν τόσο λίγα ελληνικά αυτοκίνητα; Η απάντηση στο αίνιγμα δίνει ο σύμβουλος Βλαντιμίρ Ποπόφ: χιλιάδες Έλληνες χρησιμοποιούν ένα μικρό κόλπο και οδηγούν τα αυτοκίνητά τους με βουλγαρικές πινακίδες. «Πολλοί Έλληνες ανοίγουν επιχειρήσεις στη Βουλγαρία για να είναι σε θέση να εγγράψουν τα αυτοκίνητά τους εδώ», δήλωσε ο Ποπόφ. Έτσι, οι «νέοι Βούλγαροι» εξοικονομούν μέχρι και το 75 τοις εκατό του κόστους των φόρων και ασφάλισης των αυτοκινήτων. Μόνο που τα χρήματα δεν πηγαίνουν στον ελληνικό προϋπολογισμό.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Βουλγαρία επωφελείται από την ελληνική κρίση; Ο οικονομολόγος Μαρτίν Βλαντιμίροφ εξήγησε ότι δεν υπάρχει ακόμη καμία σοβαρή ανάλυση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της ελληνικής κρίσης στη βουλγαρική οικονομία. Και η προοπτική εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι θα αποφασιστεί στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ αυτή την  Κυριακή.