Galery

1

Στις 3 Μαρτίου η Βουλγαρία γιορτάζει την εθνική εορτή της – την ημέρα απελευθέρωσης από την τουρκοκρατία.

Το 1878 ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας πλησίαζε στο τέλος του. Οι οθωμανικές δυνάμεις νικήθηκαν, και τα ρωσικά αυτοκρατορικά στρατεύματα κατευθύνθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη. Η Υψηλή Πύλη προσπάθησε επανειλημμένως να σταματήσει τους Ρώσους – με στρατιωτικούς και διπλωματικούς τρόπους και ζήτησε την παρέμβαση των δυτικών δυνάμεων. Οι ενέργειες των Οθωμανών όμως ήταν αναποτελεσματικές. Μετά την κατάκτηση της Αδριανούπολης τα ρωσικά στρατεύματα βρέθηκαν επικίνδυνα κοντά στην πρωτεύουσα του εχθρού και ο Σουλτάνος ​​αναγκάστηκε να συμφωνήσει με την προτεινόμενη εκεχειρία. Στο Πρωτόκολλο της Αδριανούπολης περιλήφθησαν οι απαιτήσεις των νικητών - αυτονομία για την απελευθερωμένη Βουλγαρία και ανεξαρτησία για τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους.

Στις 3 Μαρτίου του 1878, μετά από έντονες διαφωνίες υπεγράφη η προκαταρκτική συνθήκη ειρήνης του Σαν Στέφανο. Αυτή σηματοδότησε το οριστικό τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια, όπου η κατάσταση άλλαξε ριζικά. Τα εδάφη της απελευθερωμένης Βουλγαρίας αντιστοιχούσαν στα εδάφη της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Η απελευθερωμένη Βουλγαρία εκτεινόταν στις περιοχές Βίντιν, Βράτσα, Τίρνοβο, Ρούσε, Σιλίστρα, Βάρνα, Σόφια, Πίροτ, Βράνια, Μοραβία, στη Μακεδονία, στις περιοχές του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας, της Ανατολικής Θράκης και της Νότιας Δοβρουτσάς. Το νέο κράτος ήταν αυτόνομο πριγκιπάτο.

Η σύμβαση καθόρισε τα πραγματικά όρια της Βουλγαρίας - ανάλογα με την εθνική σύνθεση του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, από την Αγία Πετρούπολη προσπάθησαν να περάσουν πλήρως τα δικά τους συμφέροντα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση αυτά συνέπεσαν με τα βουλγαρικά. Τα γεγονότα ήταν αδιαμφισβήτητα – στις τεράστιες περιοχές που δόθηκαν στην απελευθερωμένη χώρα έζησαν κυρίως Βούλγαροι.

Η ημερομηνία της εθνικής εορτής είναι σύμβολο όχι μόνο της απελευθερωμένης, αλλά της ενωμένης Βουλγαρίας. Η ευτυχία της υπογεγραμμένης σύμβασης, δυστυχώς, διήρκησε λίγο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, υπό την ηγεσία της Βρετανίας και της Αυστρίας-Ουγγαρίας, αρνήθηκαν αμέσως να αναγνωρίσουν τη σύμβαση την οποία υπέγραψε η Ρωσία. Αυτές επέμεναν για την επιβολή αλλαγών σε όλες σχεδόν τις ρήτρες της σύμβασης.

Μερικούς μήνες αργότερα υπεγράφη η καταστροφική για τη Βουλγαρία συνθήκη ειρήνης του Βερολίνου. Η Βουλγαρία χωρίστηκε σε δύο μέρη, ενώ τα εδάφη της διανεμήθηκαν μεταξύ των γειτονικών χώρων. Τα επόμενα χρόνια πολλοί Βούλγαροι αξιωματούχοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ενοποίηση του βουλγαρικού λαού. Ακολούθησαν δεκαετίες πολιτικών παιχνιδιών και αιματηρών πολέμων, θλίψης και δακρύων για τους χαμένους και ξεχασμένους αδελφούς που παρέμειναν εκεί - στα χέρια των ξένων.