Galery

1

Мαρία Σ. Τοπάλοβα

Μια νέα συγγραφέας από μια μικρή χώρα, όπως η Βουλγαρία ή η Ελλάδα, τις γλώσσες των οποίων μιλάνε κυρίως οι κάτοικοί τους και οι οποίες συχνά πέφτουν σε ένα είδος οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, επιτυγχάνει διεθνή αναγνώριση και πουλάει εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα των έργων της, και μάλιστα σε μια εποχή που οι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία όλο και λιγότερο.

Όχι, δεν είναι η καινούργια φανταστική σάτιρα της Λιουντμίλα Φιλίποβα, αλλά η εντύπωση την οποία άφησε η ίδια στη διάρκεια της παρουσίασης της ελληνικής έκδοσης του πρώτου της μυθιστορήματος «Ανατομία των ψευδαισθήσεων», από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2012 σε μετάφραση του Πάνου Σταθογιάννη. Την παρουσίαση του βιβλίου φιλοξένησε το δημοφιλές βιβλιοπωλείο της Αθήνας Free Thinking Zone στην οδό Σκουφά 64, στο Κολωνάκι.

“Ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα, το έγραψα το 2006 και φαίνεται ότι σ’ αυτό ακόμη μαθαίνω να γράφω”, ομολογεί η συγγραφέας. Το βιβλίο της έχει μεταφραστεί σε μερικές γλώσσες και δείχνει αναμφισβήτητα το ταλέντο της Λιουντμίλα να αφηγείται ιστορίες.

Τα επόμενα 6 χρόνια δημοσίευσε άλλα 6 μυθιστορήματα, ανάμεσα στα οποία το βιβλίο “Γυάλινες τύχες” το 2008, “Ο λαβύρινθος από μελάνι” το 2009, “Τυπογραφικό λάθος” το 2012. Τα λογοτεχνικά τους είδη είναι πολύ διαφορετικά – από την σάτιρα, το ιστορικό θρίλερ μέχρι την ποίηση και το ερωτικό μυθιστόρημα. Στην ουσία, όπως διευκρινίζει η ίδια η Λιουντμίλα Φιλίποβα, σε όλα τα βιβλία της υπάρχει μια ερωτική ιστορία, είναι σαν την κορδέλα η οποία πουλάει την ιστορία.

Ο αναγνώστης μπορεί να ανακαλύψει ένα μέρος της Λιουντμίλα στις ηρωίδες της. Στην κοκκινομάλλα καλλονή Άννα από την “Ανατομία των ψευδαισθήσεων”, τα παιδικά χρόνια της οποίας περνάνε στο πολυτελές σπίτι του παππού – πρωθυπουργού της Βουλγαρίας στη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος. (Η Λιουντμίλα Φιλίποβα είναι απόγονος της κομμουνιστικής νομενκλατούρας – είναι εγγονή του Γκρίσα Φίλιποφ, πρωθυπουργός της Βουλγαρίας την περίοδο 1981-1986). Στην όμορφη ξανθιά αρχαιολόγος Βέρα (εκτός από την καθαρά εξωτερική ομοιότητα, αλλά και επειδή η Λιουντμίλα μελετάει τα θέματά της λεπτομερώς με την σχολαστικότητα επιστήμονα και ιστορικού). Στις ηρωίδες από το μυθιστόρημα “Γυάλινες τύχες” (όπως ομολογεί στο περιοδικό «Εύα», η ίδια επίσης έκανε προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης).

“Εγώ δεν γράφω βιογραφίες, γράφω μυθιστορήματα”, λέει όμως η συγγραφέας τονίζοντας ότι όλες οι ομοιότητες είναι τελείως τυχαίες.

Ακριβώς ο παππούς της είναι η αιτία η Λιουντμίλα να εγκαταλείψει την οικονομικά εξασφαλισμένη καθημερινότητα μιας γυναίκας-επιχειρηματία (είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Εθνικής και Παγκόσμιας Οικονομίας και ξεκίνησε την καριέρα της στην πραγματική επιχειρηματική δραστηριότητα) και να ξεκινήσει την περιπέτεια του επαγγελματία συγγραφέα. “Όταν ο παππούς μου μου έδωσε τα απομνημονεύματά του, η πρώτη μου σκέψη ήταν να δημοσιεύσω ένα βιβλίο-ντοκιμαντέρ. Πολύ λίγοι άνθρωποι όμως διαβάζουν τέτοια βιβλία. Για το λόγο αυτό αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα”, θυμάται η Φιλίποβα.

Το μυθιστόρημα “Ανατομία των ψευδαισθήσεων” έχει επανεκδοθεί αρκετές φορές και έξι χρόνια μετά από την πρεμιέρα του εξακολουθεί να είναι μπεστ σέλερ στη Βουλγαρία.

Η ταλαντούχα συγγραφέας δεν κρύβει τις φιλοδοξίες της και στον τομέα της έβδομης τέχνης. Πέρσι το τηλεοπτικό κανάλι National Geographic γύρισε μια ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα “Ο λαβύρινθος από μελάνι”. “Υπάρχουν μόνο τρία βιβλία που έχουν γυριστεί ταινίες από το National Geographic και ένα από αυτά είναι το δικό μου”, με δικαιολογημένη υπερηφάνεια λέει η Λιουντμίλα.

Αυτή τη στιγμή η Λιουντμίλα Φιλίποβα εργάζεται πάνω σε τρία μεγάλα σχέδια ταινιών, που θα αποτελούν συμπαραγωγή μεγάλης κλίμακας αρκετών χωρών. Ίσως θα είναι οι ταινίες μεγαλύτερης κλίμακας που έχουν γυριστεί ποτέ στη Βουλγαρία.

Και, βέβαια, γράφει το επόμενο βιβλίο της, το θέμα του οποίου αυτή τη φορά θα είναι η δημιουργία της βουλγαρικής γλώσσας και του σλαβικού αλφαβήτου.

Πώς διαλέγει τα θέματά της; “Κάθε φορά προσπαθώ να πω κάτι καινούργιο. Μερικά από τα βιβλία μου είναι σχεδόν εγκυκλοπαιδικά. Αφήνω πολύ χρόνο για τη μελέτη. Με συμβουλεύουν να συγκεντρωθώ μόνο πάνω σε ένα λογοτεχνικό είδος – όπως οι Νταν Μπράουν και Τζον Γκρίσαμ. Το ξέρω ότι αυτή είναι η σωστή επιχειρηματική στρατηγική, αλλά το ύφος μου είναι διαφορετικό σε κάθε βιβλίο”, λέει η Λιουντμίλα Φιλίποβα.

Στη διάρκεια της πρώτης της επίσκεψης στην Αθήνα ως συγγραφέας (ως επιχειρηματίας η Λιουντμίλα εργάστηκε σε μια εταιρεία, η έδρα της οποίας βρισκόταν στην Αθήνα και συχνά επισκεφτόταν την ελληνική πρωτεύουσα), η Λιουντμίλα έκανε δωρεά μερικά από τα βιβλία της στο βουλγαρικό σχολείο “Παΐσι Χιλεντάρσκι”. Υποσχέθηκε ότι πολύ σύντομα θα επιστρέψει και θα επισκεφτεί ξανά το σχολείο, για να διαβάσει στα παιδιά αποσπάσματα από τα βιβλία της.