Galery

1

Πώς πάει μέχρι στιγμής η περιοδεία προώθησης του τραγουδιού για την Eurovision2013;

Ήμασταν στην Ολλανδία, και τραγουδήσαμε το «Μόνο Πρωταθλητές» στο Άμστερνταμ. Την ίδια περίοδο ο Στογιάν ήταν στις Βρυξέλλες. Τώρα, ενώ εγώ βρίσκομαι στην Αθήνα, εκείνος είναι στη Σιβηρία. Επίτηδες χωρίσαμε για να μπορέσουμε να καλύψουμε περισσότερες χώρες και το τραγούδι να γίνει πιο γνωστό πριν τον διαγωνισμό. Πιστεύω πράγματι ότι οι προσπάθειές μας θα αποδώσουν, γιατί έχουμε αφοσιωθεί ειλικρινά σ’ αυτό που κάνουμε. Εγώ προσωπικά ετοιμάζομαι πολύ περισσότερο για αυτή την έκδοση της Eurovision απ’ ότι για την προηγούμενη, διότι θεωρώ πως ο βουλγαρικός λαός έχει ανάγκη από γεγονότα που θα τονώσουν το ηθικό μας ως έθνος. Να ακούγονται καλά λόγια για τη Βουλγαρία, στο όνομα των μικρών αθλητών και της νέας γενιάς, στην οποία βλέπω ένα καταπληκτικό δυναμικό.

Ποια είναι η γνώμη σου για το φετινό υποψήφιο τραγούδι της Ελλάδας των Koza Mostra; 

Η Ελλάδα γενικά φημίζεται για τις όμορφες φωνές της. Μ’ αρέσουν πολύ η Άννα Βίσση, η Έλενα Παπαρίζου, έχω πολλούς Έλληνες φίλους μουσικούς. Ο Νίκος Τολιάτος είναι ένας από αυτούς, και είναι ο καλύτερος Έλληνας ντράμερ. Μαζί του παίξαμε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 κάτω από την Ακρόπολη. Εδώ οι άνθρωποι έχουν τη μουσική στην ψυχή τους. Τραγουδούν για την αγάπη και η μουσική τους πάντα ξεχωρίζει για τα ρομαντικά μηνύματά της. Δεν ξέρω αν είναι λόγω του κλίματος ή χάρη στη μυθολογία, που έχουν μπει για τα καλά στην συνείδηση και την νοοτροπία των Ελλήνων, αλλά υπάρχει μια μαγεία στο ελληνικό τραγούδι. Παραδοσιακά οι Έλληνες παίρνουν καλές θέσεις στην Eurovision και πιστεύω ότι και φέτος θα συμβεί το ίδιο.

Ποια είναι η γνώμη σου για την βουλγαρική μουσική σκηνή; Τα τραγούδια σου σχετίζονται άμεσα με την παράδοση και τη δημοστική μουσική της Βουλγαρίας, είναι όμως ντυμένα με το μοντέρνο πνεύμα της νέας εποχής. Πες μας πώς θα έπρεπε να εξελιχθεί η βουλγαρική μουσική σκηνή κατά τη γνώμη σου;

Το βασικό πράγμα που λείπει περισσότερο στη χώρα μας για να βγουν στην επιφάνεια τα ταλέντα, είναι το μάνατζμεντ. Δεν εννοώ απλώς να τα προσέξουν, αλλά να τους δοθεί η δυνατότητα να εξελιχθούν, να έχουν μια πετυχημένη καριέρα και να διανύσουν με επιτυχία το δρόμο τους ως καλλιτέχνες. Στη Βουλγαρία λείπουν οι μάνατζερ που να φροντίζουν τον καλλιτέχνη, να ασχολούνται με όλες τις λεπτομέρειες γύρω του, για να μπορεί εκείνος να σκέφτεται κυρίως την φωνητική του φόρμα, να είναι αρκετά ξεκούραστος, ώστε να ασχοληθεί με την καλλιτεχνική διαδικασία. Αυτή τη στιγμή εμείς, οι καλλιτέχνες, ασχολούμαστε με πολλές από αυτές τις λεπτομέρειες, πράγμα πολύ χρονοβόρο που επηρεάζει και την συγκέντρωσή μας.

Νομίζεις ότι η μουσική χαμηλής ποιότητας, η λεγόμενη chalga, στη Βουλγαρία έχει καλύτερο μάνατζμεντ από την ποπ μουσική, αφού σημειώνει τέτοια άνοδο τα τελευταία χρόνια;

Προφανώς, ναι. Το σχήμα αυτό πιθανότατα αποδίδει. Τελευταία βγαίνουν πολύ πιο όμορφα και ποιοτικά βίντεο κλιπ με κάπως πιο όμορφους στίχους με περισσότερο νόημα. Μπορούμε να πούμε ότι η μουσική chalga μεταμορφώθηκε τελευταία. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να καλέσω οποιαδήποτε συνάδελφο αυτής της σκηνής να κάνουμε έναν διαγωνισμό τραγουδιού ζωντανά με δύο ράβδους στο χέρι.

Αστειεύομαι, βέβαια. Η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμά μου είναι κάπως πολεμικό, και πάντα είμαι έτοιμη για μια μουσική μονομαχία με τα ντραμς και τους ράβδους στο χέρι.

Μην ξεχνάτε, πάντως, ότι ο καθένας από μας είναι πρωταθλητής στην ψυχή εκείνων που τον αγαπάνε και τον υποστηρίζουν. Είναι μαζί μας στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας και γεμίζουν την ψυχή μας αγάπη και φως.