Galery

1

Το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP δημοσίευσε ένα άρθρο για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στη Βουλγαρία, περιγράφοντας τη ζωή ενός μεγάλου μέρους των εργαζόμενων οι οποίοι με πολλές δυσκολίες τα βγάζουν πέρα.

Η οικογένεια Κολέσεβι είναι το κρυμμένο πρόσωπο των «εργαζόμενων φτωχών» στη Βουλγαρία, τη φτωχότερη χώρα στην ΕΕ, ξεκινάει το άρθρο του AFP. Η σύζυγος είναι χημικός μηχανικός, ενώ ο σύζυγος -καλλιτέχνης, αλλά εργάζεται ως φύλακας.

«Οι μισθοί μας είναι περίπου 950 λέβα (485 ευρώ) τον μήνα. Όταν πληρώσουμε τη μηνιαία δόση του δανείου μας και τους λογαριασμούς, μας παραμένουν 200-220 λέβα (100-110 ευρώ) για τρόφιμα. Αυτά είναι όλα για τους τρεις μας» λέει η Κάτια Κολέσεβα (49 χρονών) για το AFP στην οικογενειακή γκαρσονιέρα στην πόλη Μπούχοβο, όπου ζει με τον σύζυγό της και τον 24χρονο γιο τους.

Έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει ότι σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού  της χώρας - το 48% δεν μπορεί να πληρώσει τη θέρμανση ή να τρώει κρέας κάθε δεύτερη μέρα. Η στατιστική δείχνει πως ένας στους πέντε Βούλγαρους είναι «σχετικά φτωχός» - ζει με το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, ενώ ένας στους δέκα ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

Επτά έως οκτώ τοις εκατό από αυτούς είναι οι λεγόμενοι «εργαζόμενοι φτωχοί», όπως η οικογένεια Κολέσεβι, που εργάζονται, αλλά αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Οι δύο τους εξηγούν ότι έπρεπε να παραλείψουν μια από τις μηνιαίες δόσεις του χρέους  τους ύψους 8.000 ευρώ, που το πήραν από την τράπεζα για να πληρώσουν το βιολί του γιου τους – φοιτητή μουσικής. Αντί αυτό πλήρωσαν για τα καυσόξυλα τον περασμένο χειμώνα.

«Εδώ και 26 χρόνια έχουμε πάει σε διακοπές δύο φορές. Να πάμε στο σινεμά, το θέατρο ή για καφέ είναι αδιανόητο», λέει ο σύζυγος της Κάτιας, Μίρτσο (60 χρονών).

Τα προβλήματα της οικογένειας ξεκίνησαν όταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο στη Σόφια – Κρεμίκοβτσι, όπου η Κάτια δούλεψε 18 χρόνια, έκλεισε και 5.600 εργάτες έμειναν άνεργοι. Η Κάτια λέει ότι ακόμα περιμένει να της πληρώσουν μισθούς και αποζημιώσεις που ανέρχονται σε 6.000 ευρώ, αλλά έχει χάσει κάθε ελπίδα ότι αυτό θα συμβεί.

«Για τα τελευταία 25 χρόνια της μεταβατικής περιόδου από τον κομμουνισμό στη δημοκρατία, οι άνθρωποι έχασαν την ελπίδα πως υπάρχει πιθανότητα τα πράγματα να γίνουν καλύτερα και να βγούμε από αυτή την κατάσταση συνεχούς στέρησης και φτώχειας. Ο άνθρωπος δε χρειάζεται μόνο ψωμί ή γιαούρτι. Η τελευταία φορά που αγόρασα ένα ζευγάρι μπότες ήταν το 2007», σχολίασε η Κάτια.

Περίπου 170.000 άτομα ή το 8% όλων των εργαζομένων στη χώρα παίρνει το κατώτατο μισθό των 184 ευρώ και είναι κοντά στο όριο της φτώχειας, μετά από την πληρωμή των φόρων και των ασφαλίσεων, τονίζει το AFP.

Η Βουλγαρία χτυπήθηκε από την τραπεζική κρίση και τον υπερπληθωρισμό στα μέσα της δεκαετίας του '90 του περασμένου αιώνα, αλλά με τη βοήθεια του ΔΝΤ πέτυχε 10 συνεχή έτη οικονομικής ανάπτυξης (1998-2008) και το 2007 έγινε μέλος της ΕΕ. Αλλά λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008-2009 στη χώρα χάθηκαν περίπου μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας και το βιοτικό επίπεδο πήγε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

«Μερικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν να συμβαδίσουν με αυτές της ΕΕ, αλλά άρχισαν τις μεταρρυθμίσεις νωρίτερα. Οι άλλες αιτίες είναι διαρθρωτικές - παραδοσιακά χαμηλή οικονομική δραστηριότητα, η χαμηλότερη στην Ευρώπη, με πολύ λίγους ανθρώπους που εργάζονται, και η γήρανση του πληθυσμού», λέει ο εμπειρογνώμονας από το Ινστιτούτο Οικονομίας της Αγοράς Πέταρ Γκάνεφ.