Οι Βούλγαροι εργάτες αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας λόγω των περιορισμών εργασίας σε ορισμένες χώρες, της έλλειψης πληροφοριών για τους ίδιους και της συντηρητικότητας των εργοδοτών, λόγω του γλωσσικού εμποδίου και της μη αναγνώρισης της εξειδίκευσής τους. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που άφησε χωρίς δουλειά εκατομμύρια Ευρωπαίους, έχει δυσκολευτεί η πρόσβαση των Βουλγάρων σε αγορές εργασίας στις οποίες παραδοσιακά έβρισκαν καλή αποκατάσταση – για παράδειγμα στην Ισπανία και την Ελλάδα. Ταυτόχρονα Ισπανοί και Έλληνες συναγωνίζονται πλέον τους Βούλγαρους στην αναζήτηση εργασίας σε άλλες χώρες, όπως τη Γερμανία για παράδειγμα.
Παρά τις δυσκολίες όμως και σε συνθήκες κρίσης οι Βούλγαροι αναζητούν εργασία στο εξωτερικό και με τη μεσολάβηση του κράτους φεύγει ο ίδιος αριθμός ανθρώπων όπως και πριν, δείχνουν τα στοιχεία της Υπηρεσίας Απασχόλησης.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες η Γερμανία ανακοίνωσε πως είναι έτοιμη να δεχθεί πάνω από 100 000 ειδικούς από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της έλλειψης Γερμανών εργαζομένων για τα συγκεκριμένα επαγγέλματα. Εκτός από Ισπανούς, Πορτογάλους και Έλληνες, η Γερμανία είναι έτοιμη να δεχθεί και Βούλγαρους και Κροάτες γιατρούς, νοσοκόμους/ες, φροντιστές ασθενών και μηχανικών.
Η Βουλγαρία στέλνει εργαζόμενους στη Γερμανία βάσει ορισμένων συμφωνιών και μέσα από την Ευρωπαϊκή Πύλη για την Επαγγελματική Κινητικότητα (ЕURES).
Στους γιατρούς και τους/τις νοσοκόμους/ες υπάρχουν αρκετά διοικητικά εμπόδια, διότι πρέπει να αναγνωριστούν τα πτυχία και η εξειδίκευσή τους, όπου υπάρχουν διαφορές και είναι δύσκολο ένας γιατρός να αρχίσει δουλειά με την ίδια ιατρική ειδικότητα που έχει αποκτήσει στη Βουλγαρία.
Ο αρχικός μισθός είναι 3300 ευρώ, ενώ κάθε χρόνο η αμοιβή αυτή αυξάνεται. Επιπλέον οι γιατροί παίρνουν πρόσθετες αμοιβές για τις εφημερίες, για επιπλέον καθήκοντα κτλ.
Υπάρχουν χώρες όπου οι Βούλγαροι εργαζόμενοι είναι σχεδόν άγνωστοι, όπως για παράδειγμα οι σκανδιναβικές χώρες, και αντίθετα υπάρχουν χώρες στις οποίες παραδοσιακά εργάζονται Βούλγαροι, όπως στην Ισπανία για παράδειγμα.
Συνολικά περίπου 300 άτομα βρήκαν δουλειά στην Ισπανία με τη βοήθεια της Υπηρεσίας Απασχόλησης.
Περίπου 400 - 500 άτομα ετησίως φεύγουν για να δουλέψουν στην ΕΕ με τη βοήθεια της Υπηρεσίας Απασχόλησης. Στην ουσία είναι πολύ περισσότεροι, υπάρχουν όμως αγορές εργασίας για τις οποίες η Υπηρεσία δεν έχει πληροφορίες.
Τέτοιο είναι το παράδειγμα με την Ελλάδα, όπου εργάζονται πολύ Βούλγαροι.
“Για την Ελλάδα ανεξάρτητα από τον αριθμό των ατόμων που αναφέρεται ότι εργάζονται εκεί, δεν έχουμε πληροφορίες, επειδή η αγορά εργασίας είναι ανοιχτή. Εξάλλου όταν πρόκειται για εποχιακή εργασία η ελληνική νομοθεσία δεν έχει απαιτήσεις για γραπτές συμφωνίες και ασφαλίσεις“, λέει η Σλάβκα Ράντεβα, προϊσταμένη του τμήματος “EURES και διεθνείς συμφωνίες” στην Υπηρεσία Απασχόλησης.
Η ίδια ανακεφαλαιώνει: “Тρια είναι τα βασικά εμπόδια για την πρόσληψη Βουλγάρων εργαζομένων στην αλλοδαπή. Πρώτον, οι περιορισμοί εργασίας, επειδή στις πιο προτιμώμενες από τους Βούλγαρους χώρες απαιτούνται άδειες εργασίας που σταματούν πολλούς εργοδότες να αναγγείλουν ελεύθερες θέσεις εργασίας για αυτούς. Δεύτερον, είναι το γλωσσικό εμπόδιο, επειδή οι Βούλγαροι υποψήφιοι ή δεν μιλούν καθόλου τη γλώσσα, ή δεν την μιλούν καλά. Και τρίτον, είναι το πρόβλημα με την αναγνώριση πτυχίων και εξειδίκευσης”.