Φωτογραφίες: Πολίνα Σπαρτιάνοβα
Πολύ δύσκολα. Πηγαίνω σε υπαίθριες αγορές, μερικές φορές και στην επαρχία, βρίσκω πράγματα μέσω φίλων και γνωστών. Πλέον δεν υπάρχουν αυτά τα σύμβολα του σοσιαλισμού, εξαφανίζονται καθημερινά, μένουν μόνο τα μνημεία στις μικρότερες πόλεις. Δεν μπορεί πια να δει κανείς και οδούς όπως «9η Σπετεμβρίου» ή «Ανταρτών», για το λόγο αυτό τα ψάχνω και τα αγοράζω χωρίς να σχολιάζω την τιμή, επειδή είναι πολύ ακριβή η αγορά αυτή.
Γνωρίζετε κι άλλους τόσο προσηλωμένους συλλέκτες στον τομέα αυτό όπως εσείς;
Ναι, πρόσφατα γνώρισα έναν συλλέκτη από τη Βάρνα, πιο φανατικό κι από μένα, ο οποίος συλλέγει ακόμα και αυτοκόνητα από την εποχή εκείνη. Τον είδα στην τηλεόραση και του τηλεφώνησα, και εκείνος είπε ότι μπορούμε να κάνουμε κάποια ανταλλαγή, επειδή και εγώ διαθέτω αρκετά πράγματα που τα έχω διπλά. Στη Σόφια πάλι υπάρχει μια πιτσαρία η οποία είναι όλη σε ρυθμό σοσιαλιστικού art.
Έχετε επισκεφθεί το Μουσείο Σοσιαλιστικής Τέχνης στη Σόφια;
Ναι, αλλά για μένα απλώς αυτή είναι η εποχή στην οποία ζούσα. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι Βούλγαροι θέλουν να γκρεμίσουν το Μνημείο του σοβιετικού στρατού στη Σόφια για παράδειγμα, αφού σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν παρόμοια μνημεία, τα οποία μάλιστα συντηρούνται πολύ καλά. Για μένα είναι σκέτη βλακεία όλα αυτά να απορρίπτονται και να γκρεμίζονται.
Εσείς οι νέοι, τι θα καταλάβετε από το πρόσφατο παρελθόν σας; Είναι η ιστορία μας που δεν μπορεί να την διαγράψει κανείς έτσι απλά. Η νέα γενιά πρέπει να δει τον σοσιαλισμό και από την καλή, και από την άσχημη πλευρά του. Εμένα πάντως μου αρέσει η ιστορία και για το λόγο αυτό μαζεύω και φυλάγω αυτά τα πράγματα.
Κατά τη γνώμη σας τι πρέπει να αλλάξει στην διακυβέρνηση της Βουλγαρίας τα επόμενα 25 χρόνια;
Το πρώτο και το πιο σημαντικό πράγμα είναι να βρεθεί δουλειά για τον κόσμο. Κατά τη γνώμη μου η Βουλγαρία είναι μια χώρα με εξαιρετικά πλούσια μειοψηφία και με εξαιρετικά φτωχή πλειοψηφία. Δυστυχώς πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτε, το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι και δεν υπάρχει επιστροφή.