Galery

1

Ανά τους αιώνες η αντιμετώπιση της αστρολογίας περνούσε από πολλές ακρότητες – από την πλήρη απόρριψη, περιφρόνηση και χαρακτηρισμούς ότι αποτελεί απάτη, ως την βαθιά εκτίμηση. Συζητιέται πολύ το θέμα αν είναι επιστήμη η αστρολογία ή όχι. Είναι «η γλώσσα στην οποία μιλάει το σύμπαν». Οι σύγχρονες επιστήμες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα εργαλεία, για να εξηγήσουν πώς «λειτουργεί» αυτή η γνώση. Για τους ίδιους λόγους, για τους οποίους δεν υπάρχει επιστήμη, που να μπορέσει να εξηγήσει πώς λειτουργούν η γιαπωνέζικη ή η κινέζικη γλώσσα, και κατά πόσο είναι σωστές επιστημονικά.

Η αστρολογία θέτει στο πρώτο πλάνο την αντίληψη ότι κάθε σύστημα – ζωντανός οργανισμός, κοινωνία ή ακόμη και το ηλιακό σύστημα – έχει δική του εσωτερική τάξη και ταυτόχρονα αποτελεί μέρος μιας άλλης τάξης. Ή με δύο λόγια, κάθε οργανισμός έχει τη δική του αλήθεια ύπαρξης, επειδή μόνο έτσι μπορεί να είναι μέρος του μεγαλύτερου συνόλου. Στην αστρολογία δεν υπάρχει «αυτό είναι καλό, εκείνο άσχημο». Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

Πότε και πώς πρωτοεμφανίστηκε η αστρολογια; Υπάρχουν πολλές και διάφορες ιστορικές έρευνες για το πότε ακριβώς η αστρολογία μπήκε στη ζωή των ανθρώπων. Δε θα ήθελα να σας κουράσω με ξερά ιστορικά γεγονότα και αριθμούς. Δεν είναι το σημαντικότερο και αποτελούν μια βαρετή στατιστική. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει αν τα πρώτα βήματα της αστρολογίας ήταν την περίοδο γύρω στο 1600 π. Χ., από τότε χρονολογούνται οι πρώτες γραπτές αστρολογικές επιγραφές, ή απλώς αυτά έχουν φτάσει σε μας. 

Ως πρώτη πηγή και σήμερα θεωρείται η αρχαία Βαβυλώνα. Η αστρολογία χρησιμοποιεί τις θέσεις των πλανητών και είναι λογικό ότι δεν εμφανίστηκε πριν την ανάπτυξη της μαθηματικής αστρονομίας. Και μια αξιόλογη ανάπτυξη της αστρονομίας επιτεύχθη στην αρχαία Ελλάδα. Γι’ αυτό και πολλοί αστρολόγοι σήμερα ισχυρίζονται ότι η αστρολογία αποτελεί δημιούργημα των Ελλήνων. Πράγμα που είναι λίγο παράξενο, επειδή στην αρχαία Ελλάδα κυριαρχούσε ένας ισχυρός ορθολογισμός και σκεπτικισμός, δεν υπήρχε λατρεία άστρων και θεών, αντιμετώπιζαν τα ουράνια σώματα με πλήρη αδιαφορία. Μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, οι Έλληνες γνώρισαν την αστρολογία, η οποία είχε μεταφερθεί εκεί από τη Βαβυλώνα.

Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός, ότι στην αστρολογία προσελκύστηκαν κυρίως οι μορφωμένοι Έλληνες, η πνευματική αφρόκρεμα της αρχαίας Ελλάδας. Εκ πρώτης όψεως λείπει οποιαδήποτε λογική ένας ορθολογικός νους να προσελκυστεί από μια παρόμοια γνώση. Σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι από την αστρολογία προσελκύονται άνθρωποι χωρίς ορθή λογική, να το πούμε έτσι πιο ήπια, και οι οποίοι παρασέρνονται από οποιαδήποτε μυστήρια και μυστικότητες. Απλώς επειδή η αστρολογία έχει πλέον σχεδόν ενωθεί με την ψυχολογία, και κάποτε δεν υπάρχει καν διαφορά μεταξύ τους. Και όχι σε τελευταία θέση, οι ίδιοι οι αστρολόγοι προσπαθούν συνέχεια να της δώσουν μια μυστική όψη και περιεχόμενο.

Είναι όμως έτσι; Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι δύο από τους πιο διάσημους αστρονόμους της αρχαίας Ελλάδας – ο Ύπαρχος και ο Πτολεμαίος – ήταν και αστρολόγοι. Και ακριβώς ο Πτολεμαίος, που έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 2ο μ. Χ. αιώνα, άφησε το αξιόλογο αστρολογικό έργο «Τετράβιβλος», που θεωρείται και σήμερα βάση της κλασικής δυτικής αστρολογίας. Ο λόγος να προσελκυστούν κρύβεται ακριβώς στον ορθολογισμό τους, στην ικανότητα του νου τους να αντιληφθεί ότι η αστρολογία αποτελεί κυρίως ορθολογική γνώση, που υποτάσσεται σε αυστηρούς κανόνες. Ασχολήθηκαν με την αστρονομία με τον σκοπό να δημιουργήσουν έναν χάρτη του ουράνιου χώρου, και να τον αναλύσουν εν όψει της «κοσμικής αρμονίας», η οποία καθιστά τον άνθρωπο μέρος του σύμπαντος.

Аν ο άνθρωπος δεν διαθέτει ορθολογικό, αντικειμενικό νου, ικανότητα συγκέντρωσης, υψηλή παρατηρητικότητα και μαθηματική σκέψη, δε θα μπορούσε να παρακολουθήσει τις νομοτέλειες της φύσης, του σύμπαντος και της αστρολογίας. Ακριβώς αυτό έγινε, όταν οι Έλληνες γνώρισαν την αστρολογία. Κατάλαβαν ότι έχουν έρθει αντιμέτωποι με ένα μοναδικό σύστημα, που περιγράφει τις νομοτέλειες της φύσης, την γεωμετρία της φύσης. Εδώ έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο στωικισμός ως φιλοσοφική θεωρία έπαιξε κυρίαρχο ρόλο. Ήταν η πιο επιτυχής φιλοσοφική θεωρία την εποχή του Πτολεμαίου.

Ο στωικισμός διδάσκει ότι μόνο αν ο άνθρωπος είναι καθαρός και αμερόληπτος στη σκέψη του, και δεν επηρεάζεται από τα συναισθήματά του, είναι σε θέση να καταλάβει την καθολική τάξη, στην οποία υποτάσσονται όλα τα ζωντανά όντα – την «κοσμική αρμονία» την οποία ανέφερα πιο πάνω. Στον στωικισμό θεωρείται ότα τα πάντα υποτάσσονται στους νόμους της μοίρας (τις καθολικές αιτίες και συνέπειες). Πού είναι εδώ το μυστήριο, ο μυστικισμός, ο μη ορθολογικός και συναισθηματικός τρόπος σκέψης; Οι στωικοί πίστευαν ότι η ανθρώπινη βούληση πρέπει να βρίσκεται σε επαφή με τη Φύση, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει σε συμφωνία με τη Φύση, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει σε μια κατάσταση, στην οποία τίποτα να μην μπορεί να ταράξει την θεμελιώδη ησυχία του νου.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τη Φύση και να ξέρει πώς αυτή υπάρχει και λειτουργεί. Κατά πόσο όλα αυτά θυμίζουν τον Βουδισμό, την ινδική φιλοσοφία για το Ντχάρμα (όρος στη σανσκριτική γλώσσα, που σημαίνει «εκείνο για το οποίο γεννήθηκες, το καθήκον»).