Galery

1

Όπως κάθε χρόνο την 1^η Μαρτίου έτσι και σήμερα οι Βούλγαροι στολίστηκαν με τους παραδοσιακούς ασπροκόκκινους «μάρτες» (είναι μια στριμμένη κλωστή, ή μια μικρή φιγούρα φτιαγμένη από κλωστές, άσπρη και κόκκινη), για να είναι υγιείς όλο το χρόνο. Το έθιμο αυτό είναι μια από τις πιο χαρούμενες ανοιξιάτικες γιορτές για τους Βούλγαρους, αφού προμηνύει το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης.

Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο στα βουλγαρικά εδάφη «μάρτες» έδεναν ακόμη οι Θράκες. Έβαζαν οπωσδήποτε «μάρτες» κατά τη διάρκεια των ανοιξιάτικων μυστηρίων τα οποία συμβόλιζαν το τέλος του κρύου και το ξύπνημα της φύσης για την καινούρια ζωή. Ο ίδιος ο Ορφέας στόλιζε τη λύρα του με «μάρτες».

Σύμφωνα με τους αρχαίους, ο «μάρτης» συμβόλιζε την απεραντοσύνη της ζωής και την αθανασία του ανθρώπινου πνεύματος με τον συνδυασμό ακριβώς της άσπρης και της κόκκινης κλωστής. Ένας θρύλος από τους νεότερους χρόνους συνδέει τον «μάρτη» με την εγκατάσταση των Βουλγάρων του ηγεμόνα Ασπαρούχ στη Βαλκανική Χερσόνησο. Υπάρχουν αρκετοί παρόμοιοι μύθοι και θρύλοι.

Σύμφωνα με την βουλγαρική παράδοση τους «μάρτες» τους δένει η γιαγιά Μάρτα που αποτελεί την βουλγαρική λαϊκή μορφή του μήνα Μάρτη. Είναι η μόνη αδελφή των 11 αδελφών-μηνών στις λαϊκές αντιλήψεις. Η κοινή αντίληψη είναι πως η γιαγιά Μάρτα είναι μια ιδιότροπη γριά η οποία τη μια θυμώνει και την άλλη γελάει. Γι’ αυτό και ο καιρός τον Μάρτιο είναι ασταθής – άλλοτε ζεστός με ήλιο, άλλοτε κρύος με χιόνια. 

Το κόκκινο χρώμα του «μάρτη» συμβολίζει τη ζωή και έχει τη δύναμη να διώχνει το κακό. Το άσπρο χρώμα πάλι είναι το σύμβολο του ήλιου και της αγνότητας.

Σύμφωνα με την παράδοση, οι Βούλγαροι φοράνε τον «μάρτη» μέχρι να δούν ανθισμένο δέντρο ή πελαργό. Τότε τον βγάζουν και τον δένουν σε κάποιο ανθισμένο οπωροφόρο δέντρο, για να είναι καρποφόρο.

Την 1^η Μαρτίου γιορτάζουν η Μάρτα, ο Μαρτίν, η Μαρτίνα, η Ευδοκία.