Galery

1

Στο διαδίκτυο κάποιοι κριτικάρουν, νομίζοντας ότι με το θάνατο των κλασικών μέσων εκείνοι θέτουν τα θεμέλια των νέων. Δηλαδή, περίπου ότι αντιστέκονται. Ναι – και εδώ είναι η ελαστικότητα των νέων δικτατόρων – αυτοί όντως αντιστέκονται. Αλλά μέσα σε ένα ποτήρι νερό. Τους έχουν αφήσει ήσυχους, προκειμένου να τους βλέπουν οι του ΕΛΚ. Στην πραγματικότητα η εξουσία τους ανέχεται και μόνο σπάνια τους κλωτσά στους αστραγάλους για να μην το παρακάνουν.

Το είδαμε πολύ πρόσφατα να συμβαίνει με την απόπειρα της εισαγγελίας να εκφοβίσει δημοσιογράφο από το Mediapool.bg. Κοιτάζοντας τη γενική εικόνα όμως, βλέπουμε και την “τοποθέτηση” του δεύτερου πυλώνα που στηρίζει την επερχόμενη δικτατορία -

ο έλεγχος που οι κυβερνώντες ασκούν στην αστυνομία, την εισαγγελία και τους θεσμούς του κράτους

Το GERB πέτυχε αυτό το στόχο προ πολλού. Τώρα δε βλέπουμε παρά την ανέλιξη του γενικού εισαγγελέα έως τα ύψη της εξουσίας, κάτι σύνηθες στις νέες δικτατορίες. Κατά την ενδιάμεση περίοδο που ακολούθησε μετά την παραίτηση του Μπορίσοβ η εξουσία κυλιόταν στο δρόμο και είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε πού θα κατέληγε. Το λογικό θα ήταν να περάσει στον πρόεδρο – τον μοναδικό εναπομείναντα νόμιμο θεσμό στη χώρα. Ο Πλέβνελιεβ όμως κρύφτηκε (ήταν κρυμμένος;) και η εξουσία πέρασε αλλού: προς τον Τσβετάνοβ (πρώην υπουργός Εσωτερικών και αναπληρωτής αντιπρόεδρος της κυβέρνησης – σ.σ.) και το GERB, καθώς και προς τον Τσατσάροβ (γενικός εισαγγελέας – σ.σ.). Και ο Τσατσάροβ άρχισε να λειτουργεί ως κατασταλτικό όργανο όταν ετέθη το ερώτημα για το δικό του συμφέρον. Ακριβώς όπως γίνεται στις νέες δικτατορίες. Επειδή δεν πρόκειται για κόμματα, αλλά για συμμορία ανθρώπων τους οποίους ενώνει η ταύτιση των προσωπικών τους συμφερόντων.

Μέρος αυτής της εικόνας είναι και κάτι άλλο που κάνουν οι νέοι δικτάτορες:

παίρνουν με το μέρος τους, τους δημόσιους υπαλλήλους

Αυτό γίνεται με δυο τρόπους: Ανεβάζοντας τους μισθούς τους σε σχέση με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα και δίνοντάς τους την πεποίθηση πως είναι άρχοντες έναντι των πολιτών. Αυτό έχει επιτευχθεί. Σήμερα οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι τεράστιοι σε σχέση με το μέσο όρο των μισθών στην πραγματική οικονομία, δηλαδή εκεί όπου παράγονται τα χρήματα. Με τη συμμετοχή της στην τρομοκρατία του κράτους έναντι των παραγωγών, η δημοσιοϋπαλληλία απέκτησε την αυτοπεποίθηση του πραγματικού άρχοντα της ζωής και του θανάτου των εταιρειών. Και γι' αυτό θα ευχαριστεί το GERB μέχρι θανάτου.

Είναι τσεκαρισμένο, εξ ου και είμαι βέβαιος: Αν θέλετε να κάνετε συλλογή από σουβενίρ της μάζωξης του GERB – καραμέλες, αναπτήρες, τράπουλες κλπ. - δεν έχετε παρά να πάτε σε κάποιο δήμο ή δημόσια υπηρεσία. Έχουν από αυτά με τους τόνους και το περηφανεύονται κιόλας. Σύμφωνα με το νόμο, από το 1990 και μετά οι υπάλληλοι δεν είναι πολιτικοποιημένοι, όμως αφού έχουν αναλάβει το ρόλο τους ως άρχοντές μας, αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Ο τρίτος πυλώνας στον οποίο στηρίζονται οι νέες δικτατορίες είναι και ο πιο έξυπνος. Οι σημερινές δικτατορίες έχουν καταλάβει πως

το πιο σημαντικό, προκειμένου να μπορέσεις να υποτάξεις το λαό είναι να συντηρείς τις συνθήκες φτώχειας και αδυναμίας

Η λογική έχει ως εξής. Εάν δίνεις διάφορα πράγματα στο λαό για να τον ευχαριστήσεις, εκείνος ζητά όλο και περισσότερα και στο τέλος σε ρίχνει από την εξουσία. Εάν όμως τον κρατάς καταπιεσμένο για ικανό χρονικό διάστημα, χωρίς να έχει καμία προστασία από τους θεσμούς, τους νόμους ή τα μέσα ενημέρωσης, ο λαός γίνεται υπάκουος. Συνηθίζει πως εσύ είσαι η εξουσία, ενώ εκείνος δεν είναι. Και συνηθίζει στην ιδέα πως αν θέλει να διατηρήσει έστω και το λίγο, είναι προτιμότερο να έχει το κεφάλι του σκυμμένο.

Ακριβώς αυτό πέτυχε το GERB τους τελευταίους μήνες και γι' αυτό το λόγο η εξουσία επέστρεψε ξανά σ' αυτό, παρόλο που υποτίθεται πως υπήρξε παραίτηση της κυβέρνησης. Από την αρχή των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και καυσίμων έχει πέσει κατά ένα τρίτο. Αυτό σημαίνει πως στη χώρα έχουν σταματήσει τα πάντα. Γνωστοί μου επιχειρηματίες λένε πως τον τελευταίο μήνα οι παραγγελίες τους έπεσαν κατά 10 φορές, ενώ οι τηλεφωνικές κλήσεις για αναζήτηση πληροφοριών – έως 100 φορές.

Οι παραγωγοί κάθονται στις σιωπηλές τους βιοτεχνίες. Οι διανομείς δεν βρίσκονται στο δρόμο, κάθονται και βλέπουν τηλεόραση. Δεν υπάρχει τίποτα να παραχθεί, τίποτα να διανεμηθεί. Τα καταστήματα αδειάζουν, δεν υπάρχει εμπόρευμα για να πουληθεί. Η κατάσταση είναι χειρότερη από τον καιρό της κυβέρνησης του Ζαν Βιντενοβ (1995 – 1997), καθώς τα αποθέματα έχουν πλέον στεγνώσει λόγω της κρίσης.

Στα χωριά η κατάσταση είναι ίδια από το 2010. Σήμερα η παύση της οικονομίας φτάνει τις μεσαίες πόλεις. Θα φτάσει και στη Σόφια όπου προς το παρόν δεν γίνεται αντιληπτή και κανείς δεν δίνει σημασία στο απλό γεγονός ότι

η χώρα πεθαίνει από την περιφέρεια προς το κέντρο

Πριν τις διαμαρτυρίες το GERB ήδη είχε σπρώξει τη χώρα σε τοίχο, όπως είπε ο Ιβάν Κώστοβ (πρωθυπουργός το διάστημα 1997 – 2001). Αλλά η σημερινή απότομη κατάρρευση δεν είναι μέρος αυτής της καταστροφής. Δε γνωρίζω πως το έκαναν οι του GERB, όμως τα κατάφεραν περίφημα. Ίσως σταμάτησαν το κρατικό χρήμα προς τις εταιρείες, ενώ αυτό το διάστημα το κράτος είναι ο μεγαλύτερος πελάτης. Όποιο κι αν ήταν το κόλπο τους, το αποτέλεσμα είναι γεγονός.