Galery

1

Και το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα αυτού του αποτελέσματος: ο λαός είναι φτωχός, απροστάτευτος και απελπισμένος. Αυτό τον κάνει υπάκουο. Και θα είναι ευγνώμων όταν το GERB θα επιστρέψει στην εξουσία και θα χαλαρώσει λίγο τη θηλιά. Οι άνθρωποι θα πάρουν ανάσα και θα πουν: “Ορίστε, επέστρεψαν και τα πράγματα άρχισαν να διορθώνονται”.

Ο τέταρτος πυλώνας στήριξης είναι

να κατονομαστεί ο εσωτερικός εχθρός,

ο οποίος δεν πρέπει ποτέ να αφεθεί να φτάσει στην εξουσία, ακόμα και με το τίμημα να μην υπάρξει ποτέ αλλαγή της εξουσίας. Για τον Πούτιν ο εχθρός είναι οι “κομμουνιστές”, για τον Λουκασένκο – οι “δημοκράτες”. Δεν έχει καμία σημασία, αρκεί να υπάρχει εχθρός.

Αυτό ακριβώς έκανε το GERB όταν έδειξε τον εαυτό του ως την μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει τους “πρώην κομμουνιστές”. Το κόλπο πραγματοποιήθηκε με δεξιοτεχνία, έχοντας υπόψη ότι όλες οι ηγετικές φιγούρες στο GERB, όπως και όλοι οι ολιγάρχες, τα συμφέροντα των οποίων καθοδηγεί (-ούσε) είναι στελέχη του παλαιού Κομμουνιστικού Κόμματος της Βουλγαρίας, της Κρατικής Ασφάλειας ή των γκάνγκστερ που προέκυψαν αργότερα από αυτές τις δομές.

Το γεγονός πως πλέον δεν υπάρχει λόγος να αναφέρονται ως “κομμουνιστές” οι του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος – οι οποίοι τουλάχιστον έχουν ένα ανώτερο όργανο κομματικής εξουσίας σε αντίθεση με το GERB – αποκρύπτεται από το κοινό που ακόμη δεν έχει απεγκλωβιστεί από τη δεκαετία του 1990. Για την επιτυχία της αντικομμουνιστικής ρητορικής του GERB συνεισέφερε και η καμπάνια της “αυθεντικής Δεξιάς” που είχε ως σκοπό να νομιμοποιήσει το κόμμα του Μπόικο Μπορίσοβ και να το παρουσιάσει ως τη σύγχρονη Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων. Ιδιαίτερα ενδεικτική είναι η ομιλία του Ιορντάν Σοκόλοβ που είχε ως σκοπό να “ζεστάνει” τη μάζωξη στην αίθουσα Αρένα – Αρμέετς. Κάλεσε τους πολίτες να ψηφίσουν το GERB έναντι των “κομμουνιστών”. Δήλωση που υποδεικνύει όχι μόνο την οριστική απώλεια υγιούς σκέψης, αλλά και την παύση εκείνου του μηχανισμού που κρατά στη ζωή τα έμψυχα όντα – το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Οι βασικοί πυλώνες της δικτατορίας είναι παρόντες και περιμένουν τα υπόλοιπα μέρη του κτίσματος. Γι' αυτό οι του GERB αποφάσισαν να συγκαλέσουν “παλλαϊκό σχοντ” κατά το παράδειγμα του Χίτλερ και του Λουκασένκο. Έδειξαν σε όλους όσοι ξέφυγαν από το κλουβί της δεκαετίας του '90 τι μέλλον μας ετοιμάζουν. Έπραξαν έντιμα, όπως άλλωστε πράττουν όλοι οι δικτάτορες στην πορεία τους προς την απόλυτη εξουσία: Μας προειδοποίησαν τι να περιμένουμε.

Στις επερχόμενες εκλογές ένα σημαντικό κομμάτι του λαού αναμένεται να ψηφίσει ως υπήκοος που ζητά ελεημοσύνη από τον αφέντη του έναντι της εκδηλωμένης υπακοής του. Εάν όμως το GERB επιστρέψει στην εξουσία οι εκλογές μπορεί να αποδειχθούν όχι απλά οι επερχόμενες, αλλά οι τελευταίες. Κατά τις επόμενες δεκαετίες και πάλι θα προσερχόμαστε στις κάλπες, αλλά τα πράγματα πάντοτε θα γίνονται έτσι, ώστε το GERB να βρίσκεται στην εξουσία.

Αυτό είναι το σχέδιο του GERB για το μέλλον. Είπαν πως έχουν τη βούληση να το κάνουν. Να δούμε αν οι Βούλγαροι θα έχουν τη σύνεση να το σταματήσουν. Αν μπορούν να ξεχωρίσουν το τραμ από το τρόλεϊ...