Galery

2

1

Μαρία Σ. Τοπάλοβα

Τα ΜΜΕ είναι ένας τομέας που δύσκολα υπόκειται σε αναλύσεις και ανακεφαλαιώσεις. Οι τεχνολογίες άλλαξαν εντελώς το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Τα κοινωνικά δίκτυα – τη διάδοση των ειδήσεων. Η φωτογραφία και το βίντεο έγιναν καινούργια όπλα στα χέρια των ρεπόρτερ, ενώ η κριτική στα ΜΜΕ μάλλον τρέχει πίσω από τις αλλαγές, αντί να μας προειδοποιεί και να μας προετοιμάζει γι’ αυτές. Παρόμοιες σκέψεις είχα στο νου μου ενώ ετοιμαζόμουν για την συνάντησή μου με έναν από τους πιο διακεκριμένους Βούλγαρους αναλυτές των ΜΜΕ και πρόεδρο του Συμβουλίου Ηλεκτρονικών ΜΜΕ prof. Γκεόργκι Λοζάνοφ.

    
- Κύριε Λοζάνοφ, κατά την έναρξη της 8^ης Παγκόσμιας συνάντησης των βουλγαρικών ΜΜΕ είπατε πως είστε ένας παλαίμαχος, αφού είχατε λάβει μέρος σε όλες τις 8 προηγούμενες συναντήσεις τους. Ποια είναι εντύπωσή σας από τα βουλγαρικά ΜΜΕ στον κόσμο; Πώς εξελίσσονται;

- Δυστυχώς διαπιστώνω μία εντελώς κατανοητή εν όψει της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τάση ανησυχίας για την επιβίωση, η οποία παραμερίζει όλα τα υπόλοιπα θέματα. Μια ανησυχία για το πώς τα ΜΜΕ μπορούν να εξασφαλίσουν τους πόρους τους, η οποία έχει πολλές και όχι πάντα θετικές διαστάσεις. Πόροι αναζητούνται αλλού, όχι βάσει της ιδίας δραστηριότητας, διότι στις αγορές αυτές τα ΜΜΕ γίνονται όλο και μικρότερα και δυσκολότερα. Ωστόσο οι πόροι αυτοί από αλλού πάντα σχετίζονται με μία, αν όχι πίεση, τουλάχιστον με συμφέροντα από αλλού, και αυτό προβληματίζει. Η πίεση αυτή ισχύει σε ορισμένο βαθμό για τα βουλγαρικά ΜΜΕ στον κόσμο, και πολύ περισσότερο για τα βουλγαρικά ΜΜΕ στη Βουλγαρία. Δυστυχώς. Κι αυτό επηρεάζει αρνητικά την ελευθερία του λόγου. Όλο και περισσότερο τα ΜΜΕ αναγκάζονται να εξυπηρετούν όχι το κοινό τους, αλλά εκείνους οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπορούν να τα βοηθήσουν να επιβιώσουν. Αυτή είναι η τάση. Εγώ ωστόσο πάντα έβλεπα τα βουλγαρικά ΜΜΕ που βρίσκονται εκτός Βουλγαρίας με μεγάλη συμπάθεια, και πώς να το πω, με δημοκρατική αισιοδοξία, διότι είναι εκείνα που μετατρέπουν το βουλγαρικό πολιτισμό σε μέρος μιας σύγχρονης πολιτιστικής ποικιλομορφίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και τα ΜΜΕ είναι το πιο ισχυρό μας «όπλο».

- Ποιες είναι οι αρρώστιες από τις οποίες πάσχουν τα βουλγαρικά ΜΜΕ στη Βουλγαρία, μονάχα η έλλειψη ελευθερίας του λόγου;

- Είναι πολύ γενκό αυτό. Η βασική αρρώστια είναι η μετατόπιση προς τις, να το πούμε έτσι, μη πολιτιστικές μορφές. Ξεκινώντας από τον κίτρινο τύπο και την περιθωριοποίηση του ποιοτικού τύπου (και όταν λέω ποιοτικός, δεν θέλω να κάνω κομπλιμέντα, αλλά να κατονομάσω έναν τύπο που δημιουργείται βάσει ορισμένων επαγγελματικών δημοσιογραφικών κανόνων), και φτάνοντας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Εκεί, βέβαια, επειδή υπάρχουν ρυθμίσεις, τα πράγματα είναι κάπως πιο σταθερά, κι όμως και εκεί οι μορφές που βλέπουν με πιο κριτικό μάτι την εξουσία και γενικά την κοινωνία, η μη συμβατική δημοσιογραφική σκέψη αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια αρκετά ασταθή θέση. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα έγκειται στην εγκατάλειψη της μεγάλης αυτής πολυτέλειας της κοινωνικής, επαγγελματικής και ακριβής δημοσιογραφίας.

- Πώς κατά τη γνώμη σας τα βουλγαρικά ΜΜΕ καλύπτουν την ελληνική κρίση;