Galery

1

„Το έργο «Σκόπια 2014» έκανε τους Σκοπιανούς να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι τους, έδειξε πολλά πράγματα σχετικά με την ταυτότηα αυτού του έθνους και αυτού του λαού”, ισχυρίζεται ο Γκρούεβσκι.

Η Γιάννα όμως δεν σκέφτεται έτσι. Κατά τη γνώμη της το έργο είναι μια σπατάλη των λίγων χρημάτων των φορολογουμένων, και χάρη σε αυτό πολλές εταιρείες που βρίσκονται κοντά στους κυβερνώντες επωφελήθηκαν φουσκώνοντας τους λογαριασμούς τους οποίους το κράτος ακόμα πληρώνει.

Η νεαρή Σκοπιανή μου έδειξε ένα από τα υπόλοιπα χάλκινα αγάλματα στην πλατεία ύψους περίπου 7-8 μέτρων τοποθετημένο σε βάση από μπετόν και μου είπε ότι σύμφωνα με τον απολογισμό της κυβέρνησης το άγαλμα κόστισε ένα εκατομμύριο ευρώ. Λίγο πιο πέρα στο κέντρο φτάνουμε στο νεόκτιστο κτίριο του δραματικού θεάτρου που επίσης περιβάλλεται από αγάλματα (σε φυσικές διαστάσεις) γνωστών Σκοπιανών ηθοποιών, και εδώ κάνω την αναπάντεχη ανακάλυψή μου – οι διακοσμητικές γλάστρες και τα κάγκελα γύρω από το θέατρο είναι ψευδή – αν τα χτυπήσει κανείς ελαφρά ο ήχος που βγάζουν δείχνει ότι δεν είναι φτιαγμένα 100% από σκυρόδεμα. Αργότερα έμαθα ότι έχουν φτιαχτεί από απλό φελιζόλ που στερεώθηκε και καλύφθηκε με σκυρόδεμα εξομάλυνσης ώστε να φαίνεται αυθεντική οικοδόμηση και όχι σαν κάτι που φτιάχθηκε από μαθητές του Δημοτικού.

Δηλαδή σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία στον χαλκό και το φελιζόλ που διακοσμούν το καινούργιο κέντρο των Σκοπίων έχουν επενδυθεί 208 εκατομμύρια ευρώ. Εδώ προκύπτει το ερώτημα γιατί πρέπει να γίνονται επενδύσεις σε παρόμοια μεγαλομανή έργα που καλωπίζουν μόνο το κέντρο της πρωτεύουσας και όχι στις άθλιες φοιτητικές εστίες ή νοσοκομεία; Και μάλιστα αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το 30% των Σκοπιανών είναι φτωχοί, σύμφωνα πάλι με τα επίσημα στοιχεία, και τα χρήματα με τα οποία επιβιώνουν έναν ολόκληρο μήνα αντιστοιχούν στην μονοήμερη κατανάλωση ρεύματος και νερού στο σιντριβάνι του άγνωστου ιππέα. Μετά από 23 χρόνια ανεξαρτησία και προσπάθειες αυτόνομης προόδου τα Σκόπια βρίσκονται και πάλι στην αφετηρία διότι τους λείπει κατάλληλη αυτοσυνείδηση και σχέσεις καλής γειτονίας, η ευρωατλαντική τους ενσωμάτωση φαίνεται μακρινό όνειρο, ενώ το συνολικό χρέος της χώρας ανέρχεται στο 50% του ΑΕΠ.

Όλα αυτά όμως είναι καλά καμουφλαρισμένα με τα νεοκλασικά κτίρια και τους  λαμπερούς μπαρόκ θόλους του προγράμματος «Σκόπια 2014». Εκ πρώτης όψεως το πρόγραμμα δείχνει την πρόοδο μιας από τις πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, αν κοιτάξει όμως κανείς τους ανθρώπους στο δρόμο που αναγκάζονται να ζουν καθημερινά δίπλα στον χαλκό και το φελιζόλ, η πραγματικότητα φαίνεται ξεκάθαρη για τους πιο οξυδερκείς.

Ενώ η Γιάννα περπατούσε δίπλα μου με σκυμμένο το κεφάλι στο κέντρο των Σκοπίων, προσπεράσαμε έναν άντρα μέσης ηλικίας ο οποίος επίσης είχε επισκέπτες από μακριά και τους έδειχνε με υπερηφάνεια το κτίριο όπου προβλεπόταν να εγκατασταθεί το αρχαιολογικό μουσείο. „Εδώ θα βάλουν όλους τους μακεδονικούς θησαυρούς και ευρήματα που μαρτυρούν το μεγαλείο του αρχαίου μας πολιτισμού”, έλεγε στους καλεσμένους του φανερά ικανοποιημένος.

Πιθανότατα ήταν υποστηρικτής της απολυταρχικής πολιτικής του Νικόλα Γκρούεβσκι και του προγράμματος της κυβέρνησής του «Σκόπια 2014» και τίποτα δε θα μπορούσε να του ανοίξει τα μάτια για την πανάκριβη και κακόγουστη πραγματικότητα. Προφανώς για να ζει κανείς στα Σκόπια έχει δύο επιλογές – να είναι είτε υπερήφανος, είτε νηστικός.