Galery

1

- Η επίσημη νέα γραμμή της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης για „μηδενικά προβλήματα” με τις γειτονικές χώρες ως στόχος είναι μια εξαιρετικά σωστή πολιτική, δυστυχώς όμως τα περισσότερα από τα εργαλεία με τα οποία εφαρμόζεται είναι λάθος. Κατ’ αρχήν όλοι οι Τούρκοι πολίτες, και «υπέρ» και «κατά» του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, υποστήριζαν την καινούργια αυτή γραμμή, διότι η ειρήνη σημαίνει ησυχία, σταθερότητα, ευημερία, ελεύθερη κίνηση ανθρώπων, αγαθών και κεφαλαίων, ανάπτυξη του τουρισμού, του εμπορίου και αμοιβαία γνωριμία – ενοποίηση με τους ανθρώπους αυτών των χωρών, και χάρη στο καθεστώς άνευ θεωρήσεων με πάνω από 60 χώρες του κόσμου. Αυτό συμφωνεί και με τις απαιτήσεις της ΕΕ η Τουρκία να βελτιώσει τις σχέσεις με τις γειτονικές της χώρες. Αυτό το θετικό ψυχολογικό κλίμα που δημιουργήθηκε στην Τουρκία ιδιαίτερα στα μέσα της πρώτης και κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, επηρέαζε θετικά όχι μόνο τις ανατολικές, αλλά και τις δυτικές γειτονικές χώρες δίοτι είναι ειρηνικό και ο στόχος του είναι η ευημερία ολόκληρης της περιοχής. Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οι δύο χώρες υποστήριξαν και δούλεψαν μαζί για την ένταξη της Βουλγαρίας στη Συμμαχία. Η τουρκική Βουλή μάλιστα υπερψήφισε έναν νόμο για την ανάγκη η Βουλγαρία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Αν και με αργούς ρυθμούς, οι διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες συνεχίζονται. Η τουρκική φοβία της Ελλάδας κατά τη γνώμη μου δεν έχει νόημα. Ας υπενθυμίσω και το γεγονός ότι κατά την όλο και βαθύτερη οικονομική κρίση στην Ελλάδα οι πρωθυπουργοί των δύο γειτονικών χωρών υπέγραψαν τον Μάιο του 2010 στην Αθήνα τη δημιουργία ενός κοινού Ανώτατου Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας. Η δεύτερη συνάντηση αυτού του διακρατικού μηχανισμού στενής συνεργασίας, στην οποία έλαβαν μέρος οι κύριοι υπουργοί των δύο κυβερνήσεων, κάτι σαν κοινό Υπουργικό Συμβούλιο, διεξήχθη στην Τουρκία τον Μάρτιο του 2013. Από το 2006 μέχρι σήμερα η Άγκυρα έχει υπογράψει παρόμοιες συμφωνίες με 16 χώρες, ανάμεσα στις οποίες τη Βουλγαρία και τη Ρωσία. Η συμφωνίες αυτές είναι ένα από τα ενεργώς εφαρμοζόμενα νέα εργαλεία εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας που συνέβαλε και στην ανάπτυξη της οικονομίας. Στις συνταντήσεις αυτές ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου τόνισε επανειλημμένως ότι οι δύο χώρες μοιράζονται κοινή γεωγραφία και κοινή ιστορία. Η επιθυμία της Τουρκίας είναι να ενισχυθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο λαών και να δημιουργηθεί ένα κοινό βαλκανικό όραμα για το μέλλον της περιοχής. Εκφράζεται και η ελπίδα τα εκκρεμή θέματα να λύνονται με καλή θέληση, ώστε να μπορεί το Αιγαίο να γίνει μια περιοχή φιλίας, ειρήνης και ευημερίας, που είναι προς όφελος και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ο αποτελεσματικός τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου σύμφωνα με τους Τούρκους πολιτικούς είναι η ενοποίηση των δυνατοτήτων των δύο χωρών στον τομέα του εμπορίου, των μεταφορών, της ενέργειας, του πολιτισμού και του τουρισμού. Οι Τούρκοι συμπαθούν τους Έλληνες, τους αρέσει η ελληνική μουσική, η ελληνική κουζίνα, που είναι μεσογειακή, τους αρέσει να πάνε διακοπές στα ελληνικά νησιά, θέλουν να κάνουν εμπόριο, το αλίς-βερίσι να συνεχίζεται και οι σχέσεις καλής γειτονίας να αναπτύσσονται. Θεωρούν ότι οι Έλληνες είναι καλύτερα από τους ίδιους, διότι θεωρούν τους εαυτούς τους πιο εργατικούς. Σε δύσκολη στιγμή πάντα θα βοηθούσαν τους γείτονές τους, όπως έγινε όταν ο ισχυρός σεισμός έπληξε την Αθήνα. Μερικές φορές βλέπουν με χιούμορ τον βαθιά ριζωμένο φόβο απέναντι στους Τούρκους, διότι τον θεωρούν παράλογο. Ένα παράδειγμα για τις καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι η  „διπλωματία των σεισμών”, που ήταν επιτυχία των τότε υπουργών Εξωτερικών – του μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ από το Δημοκρατικό Αριστερό Κόμμα του Μπουλέντ Ετζεβίτ και του Γεώργιου Παπανδρέου. Τότε οι δύο τους εκλέχθηκαν στο dream team των καλύτερων παγκόσμιων πολιτικών στα τέλη του 20^ου αιώνα. Οι Τούρκοι προφανώς ενοχλούνται όταν οι Έλληνες λένε το Ιστανμπούλ Κωνσταντινούπολη. Θα συνιστούσα στους αναγνώστες του GRReporter, αν ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα που έχουν οι Τούρκοι για τους Έλληνες και οι Έλληνες για τους Τούρκους, να διαβάσουν τα βιβλία και τα άρθρα του συγγραφέα Ηρακλή Μήλλα (Herkul Millas). Είναι ένας Έλληνας που γεννήθηκε στην Τουρκία και από το 1971 μένει στην Ελλάδα, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Ρόδο και είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα Zaman, όπου κάποτε δημοσιεύει άρθρα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έχει τιμηθεί δύο φορές με το έγκυρο δημοσιογραφικό Βραβείο Ειρήνης  και Φιλίας „Αμπντί Ιπεκτσί” και με το Βραβείο Ελευθερίας του Λόγου που του απονεμηθήκε από την Ένωση των Τούρκων Εκδοτών το 2005.