Galery

1

Γράφω ποίηση, αλλά όχι την ποίηση που χαϊδεύει τα αυτιά. Η ποίησή μου προκαλεί φαγούρα στο μυαλό, και σε κάνει να σκέφτεσαι. Το θέμα της ποίησής μου είναι οι βαλκανικές χώρες: οικονομία, ιστορία, κοινωνία. Δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο. Όλη η επιστημονική μου δράση σχετιζόταν με τις βαλκανικές χώρες, η ποίηση το ίδιο. Αυτή είναι η αγάπη μου. Είμαι Βαλκάνιος, δεν είμαι ούτε Έλληνας, ούτε Βούλγαρος.

Μ’ αρέσει πολύ το ψάρεμα, αλλά εξαρτώμαι από τον καιρό και τις συνθήκες.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα μ’ αρέσει η θάλασσα, ο ήλιος και το φαγητό. Στη Βουλγαρία μ’ αρέσει επίσης η φύση και η νοοτροπία των ανθρώπων. Όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και στη Ρουμανία, την Αλβανία και τα Σκόπια. Παντού στα Βαλκάνια αισθάνομαι καλά. Μ’ αρέσει πολύ η νοοτροπία μας. Είναι κάπως τραχιά, όχι τόσο καλλιεργημένη, όμως έχει κάτι που μας διαφέρει από τους άλλους ανθρώπους. Θα μου επιτρέψετε να γίνω λίγο σνομπ.

Ολοκληρώνοντας, ποιο είναι αυτό το πράγμα που θα μας ενώσει στα Βαλκάνια και θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον;

Να αλλάξουμε την κουλτούρα μας. Και αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κουλτούρα μας, τότε πρέπει να σκάψουμε έναν τεράστιο λάκκο, για να κρυφτούμε. Όχι τη βαλκανική νοοτροπία, για την οποία είπα πως μας βοηθάει. Πρέπει να αφήσουμε τον αγροτικό τρόπο σκέψης και να στραφούμε σε έναν πιο σύγχρονο τρόπο σκέψης. Έχει τελειώσει πια ο καιρός όταν ζούσαμε σε μια κλειστή κοινότητα, με καχυποψία απέναντι σε καθετί καινούργιο, το οποίο φοβόμαστε, διότι είναι άγνωστο. Η κλειστή κοινότητα είναι ο ξεπερασμένος τρόπος σκέψης στη Βαλκανική χερσόνησο, που ένωνε το εργατικό δυναμικό στα χωριά. Και υπάρχει ακόμη και σήμερα στην κουλτούρα μας. Παλιά συγγενείς, γονείς και παιδιά ζούσαν σε κλειστές κοινότητες, όπου τα σπίτια χτίζονταν μαζί, δίπλα το ένα στο άλλο, πίσω από έναν κοινό φράχτη. Ο καιρός του απομόνωσης και του διαχωρισμού έχει ήδη περάσει, στον σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχει χώρος για παρόμοιο αποκλεισμό, ειδικά ως τρόπο σκέψης.