Galery

1

Αυτό όμως που κάνει τη ζωή της κυβέρνησης πολύ ασταθή σχετίζεται με την εξαιρετικά βαριά παράλυση στην οποία έχει πέσει. Για τον απλούστατο λόγο ότι από την μία δεν μπορεί να αντιδράσει κατάλληλα στο κοινωνικό περιβάλλον, στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει ελάχιστη σταθερότητα διακυβέρνησης και κανονικότητας όσο στη σύνθεσή της, τόσο και στη Βουλή. Στην τρίτη θέση, ένας σχηματισμός στον οποίο ο Βόλεν Σίντεροφ είναι ο παράγοντας-κλειδί για τη λειτουργία της Βουλής, στην πραγματικότητα καταργεί οποιαδήποτε επιθυμία και αξίωση λογικής κυβερνητικής προοπτικής.

Αυτοί κατά τη γνώμη μου είναι οι παράγοντες οι οποίοι καταστρέφουν τη σταθερότητα της παρούσας κυβέρνησης. Και ανεξάρτητα από το αν θα γίνουμε μάρτυρες της πτώσης της κυβέρνησης στα πλαίσια του παρόντος ή του επόμενου κύματος διαδηλώσεων στην αρχή του φθινόπωρου ή αργότερα, το βασικό τους νόημα πηγαίνει πέρα από τα πολιτικά αποτελέσματα που μπορεί να πετύχουν βραχυπρόθεσμα. Διότι το πραγματικό νόημα των διαδηλώσεων είναι η ενίσχυση της κουλτούρας αντίδρασης απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις των κυβερνώντων και η αύξηση της ετοιμότητας για ενεργό συμμετοχή των πολιτών, η οποία να είναι καθημερινή και επίμονη σχετικά με διάφορα θέματα της ανάπτυξης της χώρας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον κάθε κυβέρνηση που κυβερνάει σαν την παρούσα θα είναι ασταθής.

Κάποιοι σχολιαστές έχουν τη γνώμη ότι οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εξασθενούν. Πώς βλέπετε το μέλλον τους;

Εγώ δεν είμαι σίγουρος ότι οι διαδηλώσεις εξασθενούν. Δυστυχώς παρακολουθούμε έναν “πόλεμο των ερμηνειών” για το τι ακριβώς συμβαίνει στη Βουλγαρία, ο οποίος περνάει και από την υποβάθμιση του αριθμού των διαδηλωτών.

Το αντίθετο, η άποψή μου είναι ότι όσο περισσότερο συνεχίζονται οι διαδηλώσεις, θα γίνονται όλο και πιο σταθερές. Δεν είναι υποχρεωτικό να φανταζόμαστε την σταθερότητα αυτή σαν μια τρίμηνη παρουσία των πολιτών στις πλατείες και τους δρόμους. Όμως η αίσθηση αυτή της στερέωσης της αμοιβαίας αλληλεγγύης των πολιτών την οποία βλέπουμε, κατά τη γνώμη μου, φέρνει τις εγγυήσεις τις οποίες ανέφερα προηγουμένως.

Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, δηλαδή η ενίσχυση της υποστήριξης για τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη χώρα από ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν ζουν στη Βουλγαρία. Είδαμε πως μέσα σε λίγες μόνο ημέρες αυξήθηκε ο αριθμός των πόλεων και των πολιτών που δήλωσαν υποστήριξη για τις διαδηλώσεις. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, διότι χωρίς την υποστήριξη και τη συμμετοχή των πολιτών που ζουν και εργάζονται εκτός της χώρας, οι διαδηλωτές στη Βουλγαρία θα πετύχουν πιο δύσκολα τους στόχους τους.

Άρα δεν νομίζω ότι οι διαδηλώσεις εξασθενούν και θα εξαφανιστούν.

Βέβαια, δεν μπορούν να συνεχιστούν για πάντα, και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι. Ούτως ή άλλως όμως, ανεξάρτητα από το αν θα επιτευχθεί ο άμεσος πολιτικός στόχος που σχετίζεται με την παραίτηση της κυβέρνησης, το ίδιο το γεγονός ότι η κυβέρνηση ήταν τόσο παραλυμένη από τις διαδηλώσεις, κατά τη γνώμη μου προμηνύει την πολιτική της ανικανότητα να κυβερνήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η εναλλακτική λύση για την διακυβέρνηση της Βουλγαρίας σε περίπτωση που κάποια στιγμή προκύψουν πρόωρες εκλογές;

Αυτή τη στιγμή στη Βουλγαρία τίθεται πολύ συχνά το ερώτημα “τι ακολουθεί”. Κατά τη γνώμη μου αυτό εμποδίζει πολλούς ανθρώπους να βγουν στους δρόμους. Δυστυχώς, η απάντησή της δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη, εφόσον έχουμε πράγματι βρεθεί σε ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο υπάρχει μια τεράστια έλλειψη εμπιστοσύνης προς όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα.

Από την άποψη αυτή η πιο μακροπρόθεσμη αλλαγή θα έρθει όχι μόνο μέσα από την αντικατάσταση των υποκειμένων στο πολιτικό σύστημα, αλλά από την αλλαγή του τρόπου και της κουλτούρας με τα οποία κυβερνούν. Διότι η αλήθεια είναι ότι μόνο με τις διαδηλώσεις αυτές και με την πτώση της παρούσας κυβέρνησης μάλλον δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάποια σημαντική αναδιάρθρωση του κομματικού συστήματος.

Στην ουσία πρόκειται για μια πολιτική αλλαγή, η οποία θα έπρεπε να συμβεί σε μερικά βήματα, τα οποία περιλαμβάνουν, βεβαίως, και την εμφάνιση καινούργιων πολιτικών υποκειμένων. Βραχυπρόθεσμα όμως οι εγγυήσεις για το ότι τα πράγματα στη χώρα θα πάνε καλά, δεν σχετίζονται τόσο με την ξαφνική εμφάνιση καινούργιων κομμάτων, αλλά με την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο κυβερνάται η χώρα χάρη στην συνεχή πίεση εκ μέρους των πολιτών.

Ο δεξιός πολιτικός χώρος δεν εκπροσωπείται στη βουλγαρική Βουλή, αν και το GERB θεωρείται δεξιό κόμμα. Βλέπετε να συμβαίνει κάτι στην δεξιά, να γεννιέται κάποια καινούργια ιδέα, η οποία να αλλάξει τον τρόπο και την κουλτούρα διακυβέρνησης;