Galery

1

Για μένα προσωπικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ως αποτέλεσμα των διαδηλώσεων θα εμφανιστεί ένα πιο ενωμένο δεξιό πολιτικό υποκείμενο. Στην παρούσα φάση μου φαίνεται ότι είναι νωρίς να κάνουμε προβλέψεις για το αν τελικά θα είναι ένας συνασπισμός μεταξύ πολιτικών κομμάτων ή θα δημιουργηθεί ένα καινούργιο πολιτικό υπουκείμενο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με το θέμα αυτό, ακόμη και μεταξύ των κομμάτων που συμμετέχουν στην συγκεκριμένη συζήτηση.

Για να προβλέψουμε τι θα συμβεί, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα κόμματα αυτά ακόμη αντιμετωπίζουν ένα ανεπίλυτο δίλημμα, που σχετίζεται με το εξής: να αυτοδιοργανωθούν ως ένα δεξιό πολιτικό σώμα ή ως πολιτικά κόμματα με διάφορα ιδεολογικά προφίλ, τα οποία απλώς ενώνονται γύρω από την ιδέα πραγματοποίησης ενός καινούργιου τύπου πολιτικής.

Προς το παρόν δεν έχουμε απάντηση στην ερώτηση αυτή, διότι μέχρι στιγμής οι διαπραγματεύσεις μοιάζουν περισσότερο με διαπραγματεύσεις μεταξύ κομμάτων που θέλουν να δηλώσουν ετοιμότητα για την πραγματοποίηση του καινούργιου τύπου πολιτικής, και δεν είναι τόσο έκφραση της επιθυμίας να είναι οπωσδήποτε στη βάση του ενιαίου πολιτικού υποκειμένου.

Επειδή όσον αφορά και τους Πράσινους και το Κίνημα της Μεγκλένα Κούνεβα, πολλοί άνθρωποι αμφιβάλλουν πως μπορούν να είναι στη βάση του ενιαίου δεξιού πολιτικού υποκειμένου. Περιμένω στο τέλος της διαδικασίας αυτής, ανεξάρτητα από την σύνθεση, να έχουμε έναν καινούργιο δεξιό σχηματισμό, ο οποίος θα είναι διαφορετικός από τους σχηματισμούς που είχαμε στις τελευταίες εκλογές.

Πώς θα σχολιάζατε τον διαχωρισμό που προσπάθησαν μερικοί να κάνουν μεταξύ των διαδηλωτών τον Φεβρουάριο και των διαδηλωτών τώρα;

Οι διαχωρισμοί αυτοί αποτελούν αρκετά φανερές προσπάθειες επιβολής ορισμένης ερμηνείας, δημιουργίας εμποδίων μπροστά στην αίσθηση ενότητας μεταξύ των διάφορων ομάδων πολιτών που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν τα τελευταία χρόνια. Είδαμε τους διαχωρισμούς “πρωτεύουσα-επαρχία”, “χορτάτοι–πεινασμένοι” κτλ. Είναι μια μέθοδος αρκετά φανερή και γνωστή από το ιστορικό οπλοστάσιο του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Εγώ προσωπικά θα έλεγα ότι από καθαρά αναλυτική άποψη για μένα δεν υπάρχει καμία αμφοβολία ότι πρόκειται για μια διαδικασία συσσώρευσης και διαπαιδαγώγησης μιας κουλτούρας και μιας στάσης αντίδρασης και ενεργού συμμετοχής του πολίτη, την οποία αγνοούσαμε σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς – ξεκινώντας από μικρότερες υποθέσεις σχετικά με πάρκα της γειτονιάς και της υπερβολικής οικοδόμησης, και φτάνοντας σε μεγαλύτερες και σημαντικότερες κοινωνικές και πολιτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, όπως εκείνες από το προηγούμενο καλοκαίρι και τον Φεβρουάριο. Νομίζω ότι μάλλον πρόκειται για συσσώρευση και αποκορύφωμα αυτής της κουλτούρας της ενεργού συμμετοχής του πολίτη στα κοινά. Πολλοί άνθρωποι, ακόμη και τέτοιοι που σχετίζονται με την παρούσα κυβέρνηση, καταλαβαίνουν πολύ καλά την ύπαρξη της διαδικασίας αυτής. Και ακριβώς για το λόγο αυτό με τόση επιμονή και οξύτητα προσπαθούν να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των διάφορων κατηγοριών των διαδηλωτών.

Πώς θα σχολιάζατε το ρόλο των ΜΜΕ στις διαδηλώσεις αυτές;

Κατ’ αρχήν τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά σχολιάζαμε αυτά που συμβαίνουν με τα βουλγαρικά ΜΜΕ, τον βαθμό συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας και της εξουσίας στον κλάδο των μίντια. Από την άποψη αυτή θεωρώ πως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια θετική διαδικασία, διότι είδαμε πως τα ΜΜΕ έχουν τις ελάχιστες δυνάμεις για να αποκαταστήσουν έστω και μερικώς την ανεξαρτησία τους και την ικανότητά τους να καλύπτον και να σχολιάζουν τις εξελίξεις στην βουλγαρική κοινωνία πιο σωστά και πιο επαρκώς.

Βέβαια, υπάρχουν ολόκληρα τμήματα στον χώρο των ΜΜΕ που παραμένουν μπλοκαρισμένα από αυτή την συγκέντρωση της ιδιοκτησίας και προσφέρουν στους αναγνώστες τους έναν απόλυτα παράλληλο κόσμο.

Είδαμε επίσης και αρκετή σταθερότητα εκ μέρους των δημόσιων ΜΜΕ, που μπόρεσαν να δηλώσουν σταθερή στάση προς υποστήριξη της ανεξαρτησίας τους και του επαγγελματισμού τους. Νομίζω ότι έχουμε ένα ικανοποιητικό επίπεδο κάλυψης και ανάλυσης των εξελίξεων.

Ούτως ή άλλως όμως, αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο πρέπει από δω και πέρα να εστιάσουμε περισσότερο. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να αλλάξουν μερικοί βασικοί τρόποι λειτουργίας των ΜΜΕ, να δημιουργηθεί μεγαλύτερη δυνατότητα συμμετοχής των on-line εκδόσεων στην κάλυψη της πραγματικότητας των ΜΜΕ. Στους τηλεοπτικούς σταθμούς μας υπάρχουν εκπομπές επισκόπησης του Τύπου, στις οποίες δίνεται περισσότερη σημασία σε αυτά που έχει γράψει μια εφημερίδα που κυκλοφορεί σε 5.000 – 6.000 αντίτυπα, απ’ ότι σε αυτά που γράφτηκαν και σχολιάστηκαν σε μια ιστοσελίδα του Διαδικτύου την οποία μέσα σε μία ημέρα επισκέφθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες. Πρέπει να γίνουν οι αλλαγές αυτές στο περιβάλλον των ΜΜΕ, για να μπορέσει να βελτιωθεί η ποιότητά του.