Galery

1

Είκοσι μέρες μετά την αρχή τους οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Βουλγαρία δεν σταματούν, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς κυβερνώντων και σχολιαστών. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι το τέλος τους, σίγουρα όμως η κυβέρνηση στη Σόφια αισθάνεται άβολα και πιεσμένη.

Αυτό φάνηκε και από τη συζήτηση για τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων η οποία ξεκίνησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για το τι ακριβώς άλλαξαν οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους μακροπρόθεσμα το GRReporter μίλησε με τον πολιτολόγο Βλαντιμίρ Σόποφ.

Πώς έφτασαν τα πράγματα στο σημείο η κατάσταση στη Βουλγαρία να συζητιέται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πώς θα σχολιάζατε τον τρόπο με τον οποίο ψήφισαν τα κόμματα;

Η αφορμή για τη συζήτηση της κατάστασης στη Βουλγαρία στην ουσία παρουσιάστηκε πριν από μερικούς μήνες. Μετά έγιναν προσπάθειες η συζήτηση να αναβληθεί για τον Σεπτέμβριο, προφανώς όμως οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων αποτέλεσαν επαρκές επιχείρημα, για να πραγματοποιηθεί αυτή τη στιγμή.

Εγώ έμεινα κάπως έκπληκτος από την στάση των Πρασίνων, οι οποίοι συχνά παίρνουν το μέρος των σοσιαλιστών. Φαίνεται όμως ότι οι πληροφορίες οι οποίες αρχίζουν να φτάνουν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για τον τρόπο διακυβέρνησης στη Βουλγαρία, αρχίζουν και επηρεάζουν ακόμη και εκείνες τις κοινοβουλευτικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι οποίες βρίσκονται πιο κοντά στην κυβέρνηση του Πλάμεν Ορεσάρσκι.

Από την άποψη αυτή θεωρώ πως υπάρχει βαθμιαία συσσώρευση της κατανόησης για το τι ακριβώς συμβαίνει στη Βουλγαρία. Θα έλεγα ότι για ορισμένο διάστημα οι πληροφορίες έφταναν και μάλλον φιλτράρονταν από τη γραμματεία του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ωστόσο για όλο και περισσότερα κόμματα-μέλη του PES αρχίζει να φαίνεται η εξάρτηση της παρούσας βουλγαρικής κυβέρνησης από τον ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος Ataka Βόλεν Σίντεροφ. Και νομίζω ότι για πολλά από αυτά μια τέτοια κατάσταση είναι απαράδεκτη, παρ’ όλο που βρίσκονται σε δύσκολη θέση επειδή ο Σεργκέι Στανίσεφ (ο ηγέτης του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος) τώρα είναι γραμματέας του PES. Και ξέρουμε ότι σε 10 μήνες πρόκειται να διεξαχθούν εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σίγουρα δε θέλουν να δημιουργούν επιπλέον δυσκολίες εν όψει των εκλογών αυτών.

Θεωρείτε πως το ευρωπαϊκό μέλλον της Βουλγαρίας απειλείται κατά κάποιον τρόπο;

Δε θέλω να σκέφτομαι ότι αυτό αποτελεί ακόμη μια πραγματική απειλή, αν και όλοι έχουμε ορισμένους φόβους, επειδή αυτή τη στιγμή γίνεται μια μάχη στην καρδιά και την ψυχή των σημερινών κυβερνώντων μεταξύ του ιστορικού τους ενστίκτου και της παρούσας πολιτικής πραγματικότητας. Και σε τελευταία ανάλυση πολλοί άνθρωποι ανησυχούν για το ποιο θα επικρατήσει. Και μάλιστα αφού τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες ορισμένων καθαρά οπισθοδρομικών αντιδράσεων στην παρούσα κατάσταση. Εννοώ τη δήλωση του προέδρου της Βουλής Μιχαήλ Μίκοφ και την συμπεριφορά και τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες όσον αφορά τους διαδηλωτές.

Για μένα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μέσα σε έναν μόνο μήνα η παρούσα κυβέρνηση κατάφερε – αν και πιο ανεπαίσθητα λόγω της εσωτερικής κομματικής αδυναμίας της – σχεδόν να κατεστρέψει τις δυνατότητες ομαλής ευρωπαϊκής πολιτικής. Διότι ακόμη κατά την πρώτη επίσκεψη του νέου πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο τον υποδέχθηκε με μερικά μηνύματα: Το ένα ήταν ότι γι’ αυτούς η φωνή των πολιτών που έχουν βγει στους δρόμους της χώρας αποτελεί αρκετά πιο ακριβή και νόμιμη αξιολόγηση της κατάστασης. Τον υποδέχθηκε επίσης με την είδηση ότι θα συνεχιστεί ο μηχανισμός παρακολούθησης της χώρας μας, και ότι στην περίπτωση αυτή η ένταξη στη ζώνη του Σένγκεν δεν μπορεί καν να συζητηθεί. Στη συνέχεια ακολούθησαν κάποιες πολύ σοβαρές γκάφες δύο υπουργών της κυβέρνησης. Ακόμη και τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες της άμεσης παραπλάνησης της κοινής γνώμης με την δήλωση του υπουργού Οικονομίας, ότι η Βουλγαρία μπαίνει σε ένα καθεστώς άμεσης πληρωμής προστίμων σχετικά με μια πειθαρχική διαδικασία.

Για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η παράλυση της ευρωπαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης αυτής από δω και πέρα, και το ενδεχόμενο να χαθεί και άλλο το νόημα της ένταξης της Βουλγαρίας. Δεν θα ήθελα να σκεφτώ σε κατηγορίες που πηγαίνουν πέρα από αυτό.

Μέχρι πότε νομίζετε ότι θα αντέξει η παρούσα κυβέρνηση;

Αυτή εξακολουθεί να είναι η πιο δύσκολη ερώτηση. Διότι από τη μία πράγματι δεν υπάρχουν περιστάσεις οι οποίες να την πιέζουν άμεσα. Στην πραγματικότητα οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν έχουν το μέγεθος που από ιστορικής άποψης έχουμε συνηθίσει να σχετίζουμε με την πτώση κυβερνήσεων. Δεν υπάρχει τόση οξύτητα της οικονομικής κρίσης και του αδιεξόδου όπως υπήρχε το 1997, το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν βρίσκεται σε εκείνο τον διεθνή αποκλεισμό στον οποίο βρισκόταν τότε.