Galery

1

ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ η βουλγαρική κορόνα δεν ίππευε μόνο λιοντάρια για να αποδείξει τη βασιλική της εξουσία, έκανε και πολλά άλλα ωφέλιμα πράγματα. Δύσκολα μπορεί κανείς να τα απαριθμήσει ένα προς ένα, γι’ αυτό κι εγώ θα σταθώ στη δημιουργία του μεγάλου πάρκου. Η βουλγαρική κορόνα είχε δημιουργήσει αυτό το πάρκο στο κέντρο της πόλης για να μπορούν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας να βγάζουν βόλτα τα καπέλα τους τις Κυριακές. Γιατί ένας περίπατος στο πάρκο δεν είναι τίποτε άλλο από περιφορά των καπέλων, για να πάρουν κι αυτά αέρα. Mια φορά μάλιστα ακόμα και η βασιλική κορόνα έκανε τη βόλτα της εκεί και της άρεσε.

Tο Ρεπούμπλικο πήγαινε συχνά να πάρει τον αέρα του στο πάρκο, άλλοτε με τον άνθρωπο κι άλλοτε με παρέα άλλων ρεπούμπλικων _ αισθανόταν πολύ όμορφα εκεί, ανάμεσα στις πρασινάδες και στις αλέες, δίπλα στη λιμνούλα με τις βάρκες και την άλλη λίμνη με τα μπρούντζινα βατράχια, που έφτυναν ασταμάτητα νερό και διατηρούσαν σταθερή τη στάθμη της.

Μια Κυριακή το Ρεπούμπλικο βγήκε μαζί με τον άνθρωπο να κάνουν περίπατο στο πάρκο. Εκεί συνάντησαν άλλα γνωστά καπέλα, ανάμεσά τους και κάμποσα γυναικεία καπελίνα. Σαν πιο τρυφερά κι ευαίσθητα, τα γυναικεία καπελίνα συνοδεύονταν πάντα από ομπρέλες. Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη ημέρα, γεμάτη ρόδινα και πράσινα χρώματα και, μεριές μεριές, λευκά μπουκέτα από τα λουλούδια των ανθισμένων καστανιών. Τα καπέλα δεν μπορούσαν να μείνουν αδιάφορα μπροστά στην ομορφιά της άνοιξης _ τη βίωναν σε κάθε ίνα τους ξεχωριστά. Ήταν ασύγκριτα καλύτερο να κάνεις βόλτες στο δημοτικό πάρκο, από το να κάθεσαι στην κρεμάστρα του διαδρόμου ή στην ντουλάπα και να ακούς τους απροσδιόριστους ήχους του σπιτιού.

Όλα πήγαιναν μια χαρά· τα μωρά κοιμούνταν στα καροτσάκια τους, τα κοντοπόδαρα σκυλάκια και τα λυκόσκυλα ακόνιζαν την όσφρησή τους, η ημέρα λικνιζόταν στις εαρινές μυρουδιές, λιπόθυμη σχεδόν μέσα στα βαριά αρώματα, και κανείς δεν υποψιαζόταν, ούτε καν τα καπέλα, ότι κάπου ψηλά προετοιμαζόταν κάτι που σύντομα θα έπεφτε λυσσομανώντας πάνω στο δημοτικό πάρκο.

Δεν ήταν τυφώνας. Οι τυφώνες καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους· ξεριζώνουν δέντρα _ κι όποιο δέντρο προσπαθήσει να αντισταθεί το κάνουν φέτες. Κάμποσοι ανεμοστρόβιλοι έκαναν την εμφάνισή τους στο χώρο και ψάχνοντας να πιαστούν από κάπου, έμπλεξαν τις αέρινες ουρές τους. Χύθηκαν τότε εντελώς απροειδοποίητα στο πάρκο κι άρπαξαν τα καπέλα.

Το Ρεπούμπλικο ούτε που κατάλαβε πώς βρέθηκε στον αέρα, πώς άρχισε να φτερουγίζει και να πετάει σαν πουλί. Πέταξε ώρα πολλή πάνω απ’ τη γη _ αν ήσασταν κι εσείς εκεί και το βλέπατε, θα λέγατε ότι αυτό το καπέλο είναι φτερωτό από γεννησιμιού του· στην πραγματικότητα όμως πετούσε για πρώτη φορά στη ζωή του. Υψώθηκε ψηλότερα από τις κορυφές των δέντρων, έφερε βόλτες από πάνω τους και όταν κοίταξε γύρω του, είδε ότι κι άλλα καπέλα πετούσαν. Πετούσαν ακόμα και λουλούδια και ολόκληρα κλωνάρια. Τότε το Ρεπούμπλικο αισθάνθηκε ότι πέφτει· προτού καλά καλά όμως προλάβει να το συνειδητοποιήσει, κάτι πολύ δυνατό το χτύπησε στην περιφέρεια· το ρεύμα το αγκάλιασε και το έσφιξε τόσο που σχεδόν το τσαλάκωσε· ύστερα όμως χαλάρωσε τη λαβή του και το Ρεπούμπλικο συνέχισε την πτώση του, μέχρι που προσγειώθηκε στην κορυφή ενός δέντρου.

Δεν κατάφερε να περάσει μέσα από το φύλλωμά του. Το δέντρο στεκόταν βαρύ σαν πόδι ελέφαντα και δεν ήθελε να σκύψει και να επιτρέψει στο Ρεπούμπλικο να πετάξει λίγο ακόμα. Έριξε μια ματιά τριγύρω και είδε τα πιο βαριά καπέλα να πέφτουν _ να προσγειώνονται _ στις αλέες και στο γρασίδι. Είδε κι ένα άλλο καπέλο να πετά τόσο ψηλά, που έμοιαζε με τελεία· το κυρίως σώμα των καπέλων όμως πήγαινε προς τη μεριά της λίμνης με τις βάρκες.

Οι επιβάτες των μικρών σκαφών ήταν όλοι τους ασκεπείς. Κάμποσα καπέλα έπλεαν όμορφα όμορφα πάνω στο νερό· κάποιος άνθρωπος άπλωσε το κουπί που κρατούσε για να πιάσει το καπέλο του, αλλά εκείνο έστριψε και ξέφυγε από το κουπί. Εκνευρισμένος ο άνθρωπος σηκώθηκε όρθιος και προσπάθησε να το χτυπήσει, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε. Το μόνο που κατάφερε ήταν να χάσει την ισορροπία του και να πέσει στο νερό, αναποδογυρίζοντας ταυτόχρονα και τη βάρκα με τους υπόλοιπους επιβάτες. Οι άλλες βάρκες έσπευσαν να βοηθήσουν, τράκαραν όμως μεταξύ τους· κι ενώ όλοι έσκυβαν να πιάσουν τα καπέλα τους, κάθε βάρκα προσπαθούσε να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στις άλλες με αδικαιολόγητη ανυπομονησία. Τα καπέλα, κυνηγημένα από τον αέρα και τα κουπιά, είχαν μαζευτεί σε μια γωνιά της τσιμεντένιας όχθης της λίμνης, στριμώχνονταν εκεί το ένα δίπλα στο άλλο κι έμοιαζαν με πάπιες που περιμένουν να τις συλλάβουν.

Αυτά κατάφερε να δει το Ρεπούμπλικο, μα αμέσως ο ανεμοστρόβιλος το άρπαξε και πάλι, το ελευθέρωσε από το ελεφαντόδεντρο και το έστειλε στην ομάδα των καπέλων που έτρεχαν στην αλέα. Άρχισε να τρέχει και το Ρεπούμπλικο και διαπίστωσε ότι σε όλες τις αλέες έτρεχε κόσμος πολύς _ φώναζαν κάτι, αλλά όχι θυμωμένα, καθώς όλοι τους προσπαθούσαν να προσθέσουν και κάποια ψήγματα αστειότητας στις φωνές τους. Κάποιος κατάφερε να πιάσει το δικό του καπέλο, αλλά συνέχισε να τρέχει μαζί με τους υπολοίπους.