Galery

1

Συνέβη και κάποιο άλλο γεγονός, το οποίο έκανε όχι μόνο το Ρεπούμπλικο αλλά και τα υπόλοιπα μουσκεμένα καπέλα που στέγνωναν στην όχθη μαζί με τους ανθρώπους να στραφούν προς τη μεριά του δάσους. Μέσα στο δάσος έτρεχαν και χοροπηδούσαν καλυμμαύχια. Έμοιαζαν με μαύρες γάτες που έτρεχαν με άλματα ανάμεσα απ’ τα δέντρα· τον περισσότερο καιρό όμως, εξαιτίας του κυλινδρικού τους σχήματος, έτρεχαν περιστρεφόμενα όλα μαζί ταυτόχρονα γύρω από τον ιδεατό τους άξονα. Είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι τα καλυμμαύχια μπορούν να διατρέξουν όλη τη γη από τη μια άκρη της μέχρι την άλλη. Εκείνοι που είχαν πιάσει τα δικά τους καπέλα πήγαν προς το δάσος. Το Ρεπούμπλικο είδε κάτι ιερείς να τρέχουν ανάμεσα στα δέντρα _ τα ράσα τους κυμάτιζαν και λίγο ήθελαν για να πετάξουν κι αυτά. Σε κάποιο σημείο ένα καλυμμαύχι είχε σκαλώσει στο κλαρί κάποιου δέντρου κι ο παπάς-ιδιοκτήτης του, αντί να πέσει στα γόνατα και να ζητήσει με το «Πάτερ ημών» τη βοήθεια του Υψίστου, του πετούσε πέτρες και το έβριζε με λόγια που δε μας επιτρέπεται να αναφέρουμε εδώ. Οι άλλοι παπάδες συνέχισαν τον αγώνα δρόμου πίσω από τα καπέλα τους και αρκετοί πολίτες, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το θρησκευτικό του αίσθημα, ενώθηκαν μαζί τους.

Οι υπόλοιποι επέστρεφαν σιγά σιγά στα σπίτια τους, συζητώντας μεταξύ τους ζωηρά για το πόσο απότομα πιάνουν οι αέρηδες τον τελευταίο καιρό. Και οι δρόμοι της πόλης ήταν αναστατωμένοι. Παντού κόσμος που έτρεχε, λες κι είχε εμφανιστεί τουρκικό ασκέρι μπροστά στα τείχη. Άνθρωποι έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον τρέχοντας και το Ρεπούμπλικο είδε ένα καπέλο να χώνεται φτερουγίζοντας στο παράθυρο ενός διαμερίσματος του τρίτου ορόφου _ τόσο ψηλά πετούσε. Σε ένα σταυροδρόμι ο άνθρωπος και το καπέλο ζάρωσαν, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, γιατί ερχόταν προς το μέρος τους καλπάζοντας η έφιππη αστυνομία. Ακολουθούσαν καταπόδας τα πηλήκιά τους, σαν να είχαν πάρει στο κατόπι αλαφιασμένο κοπάδι προβάτων. Τα αστυνομικά πηλήκια πέρασαν το δρόμο με γρήγορο στρατιωτικό βηματισμό, χωρίς να χαλάσουν την παράταξή τους, και με την ίδια πειθαρχία έστριψαν όλα μαζί στο διπλανό σοκάκι. Οι οπλές των αλόγων τίναζαν σπίθες και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι στο τέλος θα κατάφερναν να συλλάβουν τους δραπέτες, γιατί η αστυνομία είναι εκπαιδευμένη και γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να κάνει όταν κάποιος αποδρά.

Οι ανεμοστρόβιλοι έφεραν τις στροφές τους και κατευθύνθηκαν προς τον ωκεανό, για να συναντηθούν εκεί με τους ομοίους τους.

Έτσι έληξε αυτή η ιστορία με την τρέλα που είχε πιάσει τα καπέλα. Δεν ήταν απειλή εκ μέρους τους, αλλά μια προειδοποίηση ότι στα καλά καθούμενα, έτσι όπως κάθεσαι ανύποπτος, μπορείς να χάσεις το καπέλο σου για πάντα. Είναι πολύ σκληρό να παρακολουθείς έναν άνθρωπο να κυνηγάει το καπέλο του. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και άκρως προσβλητικό, αν ο άνθρωπος αυτός είναι κάποιος επώνυμος.