Galery

1

Το Ρεπούμπλικο και ο άνθρωπος παγιδεύτηκαν στις κυματοειδείς κινήσεις του πλήθους. Για ένα μεγάλο διάστημα κινήθηκαν μαζί, αλλά όταν ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί, ο άνθρωπος έστριψε απότομα αριστερά κι ύστερα δεξιά και σε μια στροφή το Ρεπούμπλικο του γλίστρησε από το κεφάλι κι έπεσε καταγής. Ο άνθρωπος έτρεχε τόσο γρήγορα, που δεν είχε καιρό ούτε να γυρίσει _ έκανε μόνο μια χειρονομία προς τα πίσω, σαν να προσπαθούσε να πιάσει κάτι το ανύπαρκτο κι ασύλληπτο. Το Ρεπούμπλικο από κεκτημένη ταχύτητα ακολούθησε για ένα διάστημα τον άνθρωπο, άλλοτε με το να κατρακυλά κι άλλοτε με το να σέρνεται _ σ’ αυτό το κυνηγητό βέβαια το βοηθούσε και ο άνεμος. Αλλά όσο και να έτρεχε στο κατόπι του ανθρώπου, εκείνος όλο και περισσότερο απομακρυνόταν από αυτό· μόνο σε μια γωνία σταμάτησε για μια στιγμή και του έριξε μια ματιά, λες και ήταν γεμάτο μπαρούτι και απειλούσε να εκραγεί. Ένα καπέλο ποτέ δε θα χρησιμοποιούσε μπαρούτι, ανεξάρτητα από το αν έχει δίκιο ή όχι, και το Ρεπούμπλικο, κουρασμένο πια και έχοντας απολέσει την κεκτημένη του ταχύτητα, έκανε ακόμα δυο τρεις τούμπες στην άσφαλτο, ύστερα μια μικρή στροφή κι έπεσε μπρούμυτα. Πέφτοντας είδε για άλλη μια φορά τις σόλες των παπουτσιών του ανθρώπου· κινούνταν γρήγορα στο τέλος του δρόμου· έγραψαν ένα ημικύκλιο και κατευθύνθηκαν προς το μέρος του.

Έμεινε ακίνητο, μέχρι που ένιωσε κάποιον να θορυβεί ακριβώς από πάνω του και μετά να του γαργαλάει τον «ουρανό». Στράφηκε προς το μέρος του, αλλά ήταν ο άνεμος. Ο άνεμος κουβαλούσε κάμποσες από τις προκηρύξεις που είχε πετάξει ο συνωμότης. Eκείνη τη στιγμή το Ρεπούμπλικο είδε και πάλι το μεγάλο καπέλο και τον ελέφαντα. Τώρα οι χορεύτριες δε χόρευαν, ο άνθρωπος με το καρό καπέλο είχε κατεβεί από τα ξυλοπόδαρα και τα κουβαλούσε στον ώμο του και ένας από τους νάνους είχε σκαρφαλώσει στην πλατφόρμα του γιγαντιαίου καπέλου, είχε καθίσει εκεί και κουνούσε πέρα δώθε τα κοντά του ποδαράκια. Ο άλλος νάνος έτρεχε με μικρά βήματα κι όταν έφτασε κοντά στο Ρεπούμπλικο, σταμάτησε, τίναξε το καπέλο του ψηλά, αλλά εκείνο προσγειώθηκε και πάλι στο κεφάλι του. Το Ρεπούμπλικο γέλασε μ’ αυτό το κόλπο και σύρθηκε λίγο στην άσφαλτο. Ο νάνος έκανε μια υπόκλιση κι έφυγε.

Μια θλιβερή ερημιά απλώθηκε τριγύρω· ένα καπέλο παρατημένο στη μέση του δρόμου.

Από τη μοναξιά του το έβγαλε και πάλι ο άνθρωπος, ο οποίος είχε διασχίσει ξανά το δρόμο και μέσα στην ανακατωσούρα είχε χωθεί σε μια σκοτεινή πόρτα. Η μύτη του, γεμάτη ανησυχία, μουρμούριζε κάτι στον εαυτό της _ πιθανώς κάτι σχετικό με το απροσδόκητο επεισόδιο.

Εν τω μεταξύ το κτίριο στη στέγη του οποίου είχε εμφανιστεί ο συνωμότης ήταν περικυκλωμένο από την έφιππη και την πεζή αστυνομία· στα στενάκια και στις γωνίες των γειτονικών σπιτιών είχαν στηθεί βαριά πολυβόλα· ένας τρομαχτικός κίνδυνος πλησίαζε αργά προς το κέντρο της πόλης, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Τότε στην είσοδο του περικυκλωμένου κτιρίου εμφανίστηκε ένας αδύνατος ανθρωπάκος που σιγοσφύριζε και κούτσαινε ελαφρά. Δαγκώνοντας ένα σβηστό τσιγάρο πλησίασε τον πρώτο χωροφύλακα που βρήκε μπροστά του και του είπε:

«Αξιωματικέ, μπας και σου βρίσκεται φωτιά;»

Έπεσαν πάνω του, του έτριψαν το τσιγάρο στη μούρη, το καπέλο του τινάχτηκε μακριά στο πεζοδρόμιο και το Ρεπούμπλικο διαπίστωσε με έκπληξη ότι κι εκείνο το καπέλο ήταν «Μπορσαλίνο», αλλά πιο παλιό μοντέλο, εκτός μόδας. Από τους διπλανούς δρόμους άρχισαν να εμφανίζονται περίεργοι πολίτες, στα σπίτια άνοιξαν τα παράθυρα, η περιέργεια έσκυψε από κάθε πιθανή κόχη, για να μη χάσει λεπτό από τη σύλληψη του συνωμότη.

Τον οδήγησαν στο τμήμα και μεχρι να τελειώσουν οι ανακρίσεις, οι καταθέσεις και όλα τα σχετικά, αυτός καθάρισε όλα τα αστυνομικά πηλήκια, γυάλισε όλες τις μπότες και τότε μόνο του επέτρεψαν να επιστρέψει στο σπίτι του και να ασχοληθεί με την κανονική του δουλειά. Γιατί ο συνωμότης ήταν ένας φτωχός πιλοποιός _ ένας καπελάς, δηλαδή _ που είχε τη φαεινή ιδέα να διαφημίσει με φέιγ βολάν το μαγαζάκι του. Ο πιλοποιός αυτός είχε το κατάστημα «Μακροζωία» _ καθαριστήριο και μεταποιήσεις παντός είδους καπέλων. Μέσα στην ανακατωσούρα ο κόσμος είχε αρπάξει τα φέιγ βολάν του και τα είχε κρύψει όπου μπορούσε ο καθένας, για να τα διαβάσουν αργότερα με την ησυχία τους στα σπίτια τους. Δημιουργήθηκε μια κάποια απογοήτευση όταν, ξετυλίγοντας τα μικρά τετράγωνα χαρτάκια και περιμένοντας να διαβάσουν λόγια φοβερά και τρομερά εναντίον της βασιλείας, αντ’ αυτών διάβασαν μια πρόσκληση να πάνε τα καπέλα τους για καθάρισμα και μεταποίηση στη «Μακροζωία», όπου εργάζονται σπεσιαλίστες ευρωπαϊκού επιπέδου και όπου, στο εξής και κατ’ αποκλειστικότητα, θα κατασκευάζονται και καπέλα ίδιου τύπου με εκείνο που έκανε μια ολόκληρη παράσταση στο συρματόσκοινο πάνω από τον κεντρικό δρόμο.

Έτσι έγινε η αρχή μιας καινούργιας και κερδοφόρας επιχείρησης στη Βουλγαρία _ καθαριστήρια καπέλων _ αν και το πλήθος απογοητεύτηκε πολύ που ο προβοκάτορας δεν ήταν πραγματικός συνωμότης αλλά ένας απλός «καπελοπροβοκάτορας».

Ασαφές σαν το τούρκικο σαρίκι