Galery

1

     - Γιατί το λες; Τι είμαι, πνεύμα του δάσους για να ξέρω που μαζεύονται οι λαθροκυνηγοί και οι αγέλες!

      - Η ζωή σε θέλει!

      - Τώρα θα βγει πως φταίω εγώ;»

      - Η ψυχή σου είναι καθαρή. Μύγα σε ιστό αράχνης. Αιώνιος ιστός. Που ακολουθεί την πορεία του. Έχει φτάσει το όριο. Στην καταστροφή κρύβεται η ουσία. Ο Θάνατος…

       - Με καραδοκεί, το ξέρω, κάπου εκεί στη γωνιά του μέλλοντός μου. Τι είναι το μέλλον, Νία. Πόσο ο χρόνος μένει;

      - Είσαι έτοιμος να ακούσεις; Έχω να σου πω. Γνωρίζεις τον θάνατο από κοντά. Εγώ όμως ξέρω, πως δεν υπάρχει.

       - Τι;! Τα ποτάμια να κυλήσουν προς τις πηγές;

       - Εκατοντάδες  δυστυχισμένοι θα τρέξουν προς εδώ. Πολύ σύντομα θα γίνει. Και εκκλησία θα υπάρχει και καμπάνα θα ανεβάσουν, όπως το ονειρευότανε ο Μιχάλ ο Λευκός.

      - Είναι ραγισμένη και χωρίς  γλώσσα.

      - Καινούργια θα κάνουν. Είμαστε απελπισμένοι. Γι αυτό νοσούμε και μας κατέχει το μίσος.

      - Δεν έχω ακούσει κάποιος έτσι να μιλάει.

      -  Είναι τυφλοί. Κηδεύονται ζωντανοί σε μπουντρούμια. Γάντζο να μπήξεις στις ψυχές τους  και τίποτα δεν θα τραβήξει.

      - Ε, όπως κι όλοι, έτσι είμαι κι εγώ…

      - Δεν είσαι σαν τους άλλους. Η συνάντησή μας… δεν τελείωσε την φράση της η Νία. - Η καλοσύνη δεν είναι βλακεία!..

       - Σε ακούω συχνά να το λες. Η γιατρός Λίνα σε πιστεύει. Σε πίστευε κι ο Μιχάλ ο Λευκός.

      - Εσύ δεν με πιστεύεις;

      - Ε, όχι…

      - Σε βλέπω ξεκάθαρα. Οι μοίρες μας αλληλοσυνδέονται.

      - Γιατί δεν με προειδοποίησες για τον Κίμποργκ και για τους λαθροκυνηγούς;

      - Δεν τα κατέχω όλα. Ξέρεις, Χάντερ ποιο είναι το τρομερότερο;

      -  Ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου της απαντάει ειρωνικά.

      - Όχι. Μόνος σου ξεγελιέσαι. Εσένα κανείς δεν σου έχει πει ψέματα.

      - Για ποιο πράμα; Πότε; Πως;

      - Δίπλα μου είναι η κόρη σου. Παιδί που έχει μεγαλώσει. Δεν είναι νεκρή. Από καιρό την ψάχνεις, μα δεν την βρίσκεις. Ο Χάντερ χλομιάζει.-  Η δική μου η γνώση δεν είναι απειλή. Εγώ είμαι μόνο εργαλείο.

       - Λες πως η κόρη μου είναι εδώ!

       - Ναι! Η Νία υψώνει τα χέρια. Φαίνεται το άσπρο των ματιών της, όπως πριν να χορέψει στα…..   - Λυπάται πολύ. Είναι ζωντανή!

      - Αδύνατον!

       - Να γι αυτό δεν κατέχουμε το μυστικό της Οικουμένης. Αν το γνωρίζαμε, θα την είχαμε γκρεμίσει!

      - Μα πως! Το παιδί μου! στα μάτια του ανδρός εκρήγνυνται  δάκρυα. Στα κορακίστικα μαλλιά της Νία λάμπει φως.

      - Αν θα μιλάμε με πνεύματα εγώ φεύγω.

       - Τα ουράνια είναι η δική μου σκεπή. η φωνή της Νίας γίνεται μεταλλική, από το υπερπέραν. - Όπως θέλεις.

     Σκυφτός ο Χάντερ σωπαίνει. Πέφτει στα γόνατα. Πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια και βουβαίνεται.

      - Είσαι εδώ για το παιδί. Τριγυρνάς τη νύχτα.

      - Ακούω τη φωνή μου.

      - Αυτή είναι η φωνή σου.

      - Κι αν φύγω;

      - Για τις αγέλες δεν υπάρχουν  φράχτες. Τρώνε από μέσα.

      - Αυτό είναι πολιτική. Σιχαίνομαι την πολιτική.

      - Εγώ αγαπώ τη γη μου. Μου δίνει δύναμη. Ακριβώς εδώ, σ’ αυτό τον τόπο κι ακριβώς τώρα. Αν δεν είχα έρθει δεν θα το ήξερα. Η δύναμη δεν έρχεται όπου να ‘ναι. Θα παραμείνω εδώ για να την κατέχω.

      - Μα πως έτσι;!

      - Χιλιάδες δυστυχισμένοι έρχονται προς τα δω. Το βλέπω. Η δημοσιογράφος που θα έρθει για το κεφάλι σου θα τους φέρει. Εδώ και χρόνια είναι άτεκνη. Θα της βοηθήσω να κάνει παιδί. Θα το βγάλει στο όνομά μου.

      - Δεν ξέρω τι να πω.

      - Πριν ακούσεις για τον εαυτό σου, άκου για την Αναστασία ή Νάσα, όπως την λέγατε.

      - Έτσι ήταν.

       - Εγώ ζω στην σκιά δύο κόσμων. Θα με λένε αγία, μα στην ουσία είμαι μάρτυρας. Γιατί είναι τόσο κακοί οι άνθρωποι; Δεν είναι μόνο κακοί ή μόνο καλοί. Εξαρτάται σε ποια σελίδα θα τους ξεφυλλίσεις! Εξαρτάται!

     Ο Χάντερ περιμένει τη Νία να προβλέψει το μέλλον του. Όλοι θέλουν να μάθουν τι τους περιμένει. Ο φόβος και η περιέργεια είναι όλη μας η ζωή! Η αναστενάρισσα έχει ανατρέψει τις απόψεις της γιατρού Λίνα Μπίζεβα. Ο Χάντερ όμως δεν θα πεισθεί εύκολα.

     - Πάντα ήξερα, λέει. Πως πάνω μας υπάρχει ανώτερη δύναμη. Κι ας μην την ονομάζουμε Θεός. Αυτή η δύναμη είναι καλή. Ακόμη από την πιο τρυφερή παιδική ηλικία…

    - Βλέπω το φεγγάρι και τη θάλασσα… Είσαι με γυναίκα. Είναι η μάνα.

    Ο Χάντερ σωπαίνει. Η Νία σκύβει το κεφάλι. Κλείνει τα μάτια. Αρχίζει να μιλάει γρήγορα και πυρετωδώς: