Galery

1

    Κύματα, κύματα φεύγουν οι χήνες. Από μακριά το περίπλοκο  σχήμα τους μοιάζει σαν σχεδιασμένο στα  γρήγορα καμουτσίκι, ομόκεντροι κύκλοι ή ατελή κυματοειδή καμπύλη. Στην άλλη όχθη το τουφεκίδι είναι πιο συχνό, μα ανώφελο. Ο άνεμος των σκαγιών περνάει. Τα πουλιά και πάλι στοιχίζουν τον τέλειο συνδυασμό τους. Αραδιάζονται ιεραρχικά μετά τον αρχηγό τους. Ταξιδεύουν μαζί. Οι μακροί λαιμοί τους τεντώνονται από κάτι ασύλληπτο, που τα έλκει μπροστά και μακριά.

     Ο κυνηγός είναι μόνος με το όπλο του. Είναι παγωμένο και επάργυρο από την πάχνη. Τα πουλιά φλυαρούν και χρονοτριβούν πριν να πετάξουν. Αυτοί οι ήχοι είναι μουσική για τα αυτιά του.

     Απ τις ενέδρες των κυνηγών ξεφεύγουν πέντε μεγάλες χήνες. Περνάνε χαμηλά πάνω απ τις καλαμιές σε συνδυασμό μάχης. Το σμήνος αυξάνει την ταχύτητα. Τώρα είναι ευάλωτο  Ο ξένος πυροβολεί βιαστικά από μακριά. Ο Χάντερ κατεβάζει το όπλο του αναστενάζοντας. Το πέρασμα των πουλιών πάει να τελειώσει.

     Πια δεν υπάρχει νόημα να κρύβονται. Μαζεύονται γύρω απ’ το τζιπ. Τρώνε ψωμί, λαρδί καρύδια και κρασί. Ρίχνουν στον αέρα άδειο μπουκάλι. Δεν μπορούν να το πετύχουν. Αρχίζουν και παίζουν. Τους αρέσει το ρώσικο μονόκαννο μάγκνουμ. Ο Χάντερ τους το δίνει. Οι ξένοι έχουν αφήσει τα όπλα τους στο αμάξι.

     Κάποιος πετυχαίνει το μπουκάλι και το σκορπάει.

     Άλλος απ’ την ομάδα παρατηρεί μοναχική χήνα που έρχεται καταπάνω τους. Οι κυνηγοί φωνάζουν. Αρπάζουν τα τουφέκια. Το μονόκαννο αμέσως είναι οπλισμένο. Η Χήνα είναι πάνω τους. Συνεχίζει ατάραχη να κωπηλατεί.  Οι κινήσεις τις είναι ρυθμικές και κάπως επιβραδυμένες. Δεν βγάζει ήχους. Δεν ελπίζει κάποιος να την ακούσει ή να την φτάσει.

     Για πού ταξιδεύει η μοναχική χήνα; Κάποιος γελάει. Μπορεί αυτή να είναι η γιαγιά των πέντε υπερηχητικών, που βούιξαν πριν λίγο. Μ’ αυτή την αφορμή κουνάνε τα κεφάλια. Οι χήνες ζούνε μέχρι ενενήντα και περισσότερο χρόνια.

     Στον ακουαρελένιο ουρανό η χήνα είναι συμπαθέστατη. Είναι μοναχικός δρομέας. Μπροστά της είναι ο ορίζοντας άλλης μιας μακράς  ημέρας.

    Τα όπλα βροντάνε σχεδόν ταυτόχρονα. Το πουλί κυματίζει μια δυο φορές. Μοιάζει με άνθρωπο με μουδιασμένο πόδι. Μόλις έχει σηκωθεί απ’ το τραπέζι και είναι ασταθής. Πολύ παλιά έχει μάθει να περπατάει. Η χήνα γρήγορα ξαναμπαίνει στο ρυθμό της και φεύγει.

     Ντροπιασμένοι οι σκοπευτές παραμονεύουν άλλες χήνες στα χωράφια. Μετά από δυο χωριά βρίσκουν ένα σμήνος που βόσκει. Το αμάξι πλησιάζει. Ρίχνουν απ’ τα παράθυρα χωρίς να κατέβουν. Οι χήνες είναι εξαιρετικά επιφυλακτικές.

     Οι άντρες  ταξιδεύουν προς το εκτροφείο. Αύριο τους περιμένει κυνήγι μεγάλων θηραμάτων

     - Σταμάτα! Μια χήνα στο νερόλακκο. φωνάζει ένας απ’ τους ξένους.

     Ο Χάντερ κατεβαίνει. Κλοτσάει λερωμένη με λάσπη εφημερίδα. Μόνο η φαντασία ενός κυνηγού θα την έπαιρνε για λαβωμένη χήνα.

     Πιο πέρα συναντάνε άλλο τζιπ σε άλλο χωράφι. Άλλοι άντρες στέκονται και καπνίζουν. Κοιτάνε τον ουρανό. Οι πάπιες και οι χήνες όλο και τους ξεφεύγουν.  Οι  κυνηγοί θέλουν χιόνι, με ομίχλη και αέρα. Κοντές κι εύστοχες, γρήγορες βολές. Τότε τα πουλιά είναι αναγκασμένα να πετάνε χαμηλά. Τα άστρα πια σβήνουν στο πρωινό.

     Η μοναχική χήνα χαμογελάει με την άκρη του ράμφους της. Έχει σμικρυνθεί όσο ένα ψίχουλο. Πετάει πάνω από άσυλο για ψυχοπαθείς. Δυο έχουν βγει μπροστά στο ασπρισμένο τοίχο για να ρουφήξουν μια γουλιά ήλιου. Τα γνωστά στην γιατρό Λίνα Μπίζεβα κρεβάτια λερωμένα με κόπρανα. Γυμνοί τοίχοι, πεσμένος σουβάς.  Καρφωμένα με σταυρωτά σανίδια παράθυρα. Σκεπή απ’ την οποία στάζει ο ουρανός. Από κάτω διευθυντής, δημοσιογράφος, στρατηγός, ποιητής… Ένας πεσμένος κλοτσάει. Άλλος έχει καβαλήσει βέργα.

     Προβάλουν τα ξεκοκκαλιασμένα πλευρά των κτιρίων του συνεταιρισμού.  Δεν έχουν ούτε σκεπή, ούτε τούβλα. Οι λακκούβες του δρόμου, πάνω απ’ τον οποίον πετάει η χήνα είναι μεγάλες, και γεμάτες με νερό που έχει παγώσει.  Η κατάσταση είναι σαν σε καιρό πολέμου. Δεν γίνεται να προσπεράσεις το γκρεμισμένο και το καταληστευμένο.

     Το πουλί φέρει την κατεύθυνσή, μέσα στο κεφάλι του, σ’ αυτό διαφέρει απ’ τους ανθρώπους. Αυτοί χρειάζονται πινακίδες με οδηγίες. Αλλιώς μπερδεύονται. Η μοναχική χήνα, πράγματι είναι ηλικιωμένη. Στα καλά της τα χρόνια οδηγούσε χιλιάδες αδερφές της. Βαθμιαία, με τα χρόνια, πέρασε κλιμακωτά προς τα πίσω. Αυτό το πρωί, βρέθηκε έξω απ’ την συστοιχία του σμήνους.

      Ο ουρανός σκουραίνει. Η Αφροδίτη λάμπει πάνω του. Φυτρώνουν άστρα Οι κυνηγοί κοιτάζουν προς τα πάνω. Περιμένουν το νυχτερινό πέρασμα των πουλιών. Στον ορεινό δρόμο τα φώτα των αυτοκινήτων σκάβουν το κολλώδες σκοτάδι.

    Στις όχθες  του φράγματος, το νερό έχει παγώσει. Λεπτή λουρίδα, δίπλα στη στεριά λάμπει ξεπαγωμένη. Το βράδυ έρχονται για νερό τα τσακάλια. Οι τρύπες τους μέσα στις πέτρες είναι πολλές. Εκεί πριν ένα μήνα ζούσε λαγός. Δεν έχει μείνει τίποτα απ’ αυτόν, ούτε κομματάκι απ’ το χνουδωτό του δέρμα.

     Με τα όπλα στον ώμο, και χωρίς σκυλιά οι κυνηγού αυτοσχεδιάζουν. Τα σκυλιά θα ακούγανε πρώτα το σμήνος. Τώρα αυτοί αφουγκράζονται. Νομίζουν πως το ακούνε. Δεν είναι σίγουροι.

     Έρχεται βουητό που δυναμώνει Επιτέλους δυνατό φτερούγισμα διασχίζει τον αέρα. Ξαφνικά απ’ το σκοτάδι βγαίνουν εκατοντάδες χήνες σε μεγαλειώδης παράταξη. Ιδανικά στοιχισμένες  σαν το γράμμα  ν . Ψάχνουν που να διανυκτερεύσουν. Τα όπλα σκοπεύουν τυχαία. Δεν ελπίζουν να ξεκρεμάσουν χήνα απ’ τον ουρανό. Το σμήνος προσπερνάει.